Selma Yeşilyaprak
Bir Kadının Hayatından 24 Saat alıntıları sizlerle!
Avusturyalı yazar ve gazeteci Stefan Zweig, son yıllarda ülkemizde en çok okunan yazarlardan birisi haline geldi. Satranç adlı kısa öyküsüyle geniş kitlelere erişen yazar, etkileyici dili ve güçlü entelektüel altyapısıyla her çağda okunmayı hak eden bir isim.
İlk defa 1925 yılında yayınlanan ve orijinal adı Vierundzwanzig Stunden aus dem Leben einer Frau olan “Bir Kadının Hayatından 24 Saat” kitabından; akılda kalıcı bazı alıntıları sizlerle buluşturuyoruz.
Bir Kadının Hayatından 24 Saat Alıntıları – Stefan Zweig
Çoğu insanın hayalgücü sığdır. Eğer bir şey onları doğrudan etkilemiyorsa, sivri oklarını duyularına sertçe saplamıyorsa, hayal güçleri pek çalışmaz; ama gözlerinin hemen önünde, duygularına hemen dokunabilecek bir yerde küçücük bir şey bile meydana gelse birden aşırı heyecanlanırlar. O zaman, pek nadir gösterdikleri duygudaşlıklarının yerini bir ölçüde yakışıksız ve abartılı kaçan bir coşku alır. (Sayfa, 5)
Davranışlarımızın aşırılık anlarında zorla gerilen insan doğası çoğu kez öyle trajik bir ifade oturtur ki yüzümüze,bunu ne bir resim ne de bir kelime, şimşek hızıyla inen bir darbeye benzeyen o ifade kadar güçlü yansıtabilir. (Sayfa, 10)
Çok haklısınız: Hakikatin yarısının hiçbir değeri yoktur, tamamı olmalıdır. (Sayfa, 22)
Eğer belli bir amacınız yoksa yaşamak bir hatadır. (Sayfa, 63)
İnsanların minnettarlığını pek sezemeyiz, en minnettar olanlar kendilerini ifade edecek sözcükleri bulamazlar, kafaları karışarak susarlar, uyanırlar ve bazen de duygularını dışa vurmamak için tutulup kalmış gibi yaparlar. (Sayfa, 64)
Bir kadının duyguları her şeyi bilir, kelimeler olmadan da, bilinçli olmadan da. (Sayfa, 79)
Ne daha önce ne de daha sonra o saniyede yaşadığım şaşkınlığı ve öfke dolu çaresizliği yaşamadım, her şeyi göze almaya hazırken – biriktirdiğim, üst üste yığdığım, bir arada tuttuğum hayatımı bir teknede fırlatıp atmaya hazırken- ansızın karşımda bir anlamsızlık duvarı bulmuştum ve benim ihtirasım bu duvara elinden bir şey gelmeden toslamıştı. (Sayfa, 85)
Tumturaklı bir ifadeyle ruh, akıl, duygu, acı dediğimiz şeyin ne kadar zayıf, zavallı ve kaygan bir öz olduğunu yeniden dehşetle seziyorum, çünkü bunların hepsi aşırı dozda olsalar bile ıstırap çeken insanı, acılar içindeki bedeni paramparça etmeye yetmiyor, insan düşüp ölmek, yıldırım çarpmış bir ağaç gibi yere yıkılmak yerine, bunun gibi saatleri kanı damarlarında dolaşmaya devam ederken atlatıyor. (Sayfa, 94)
Acılar korkaktır, yaşamayı fazlasıyla talep edersek korkup geri çekilir, bu talep ruhumuza gömülü aşırı ölüm isteğinden daha güçlü bir şekilde etimize gömülüdür. (Sayfa, 94)
Ama ne de olsa zaman çok güçlüdür, insanın yaşının da bütün duyguların üzerinde, onları değersiz kılan tuhaf bir kudreti vardır. Ölümün yaklaştığını hissederiz, kara gölgesi yolumuza düşer, nesneler daha az parlak görünür, insanın içteki duyularına işlemezler, tehlikeli güçleri epey zayıflar. (Sayfa, 97)
Yaşlanmak, artık geçmişten korkmamaktan başka nedir ki. (Sayfa, 97)
Bir Kadının Hayatından 24 Saat kitabından yapılan alıntılarda İlknur Özdemir’in çevirisi ve Kırmızı Kedi Yayınevi baskısı esas alınmıştır.
Peki Stefan Zweig imzalı Bir Kadının Hayatından 24 Saat eserini sizler okumuş muydunuz? Görüşlerinizi Kayıp Rıhtım Forum‘da bizlerle paylaşmayı unutmayın.
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.