Çevirmenin Çemberi: 2312
Bilimkurgu ustası Kim Stanley Robinson’ın 2312 romanının çeviri macerasına konuk oluyoruz.
Bilimkurgu ustası Kim Stanley Robinson’ın 2312 romanının çeviri macerasına konuk oluyoruz.
Yazar olmak istiyor, ama nereden başlayacağınızı bilemiyor musunuz? Ya da kitabınızı bastırmakta güçlük mü çekiyorsunuz? O zaman yaklaşın, size anlatacaklarım var.
“Silahlar tehlikeli değildir, insanlar tehlikelidir.”
Meşhur doksanlar klişesinin tekrarı gibi gelecek ama belirtmem lazım. Doksanlar çocukluğu o dönemlere denk gelip de korku kültürü ile haşır neşir olanlar için yeri doldurulamaz bir dönemdi.
Sevgili Hazal Çamur’un, Bak İhsan Tatari yapıyor sen de yap, baskı… ay şey daveti üzerine onun Çevirmenin Çemberi yazılarına ben de Çevirmeseydim Yazamazdım yazılarımla karşılık veriyorum.
Bir günah çıkartma yazısı bu. Üstelik bir dosttan gelen teşekkür üzerine dilenecek bir özür. İlginç, değil mi? Ama bu teşekkürü hak ediyorsak bu günah da çıkartılmalı.
Seveni olduğu kadar sevmeyeni de çok ama Wattpad gittikçe büyüyen dikkat çekici bir ortam olmaya devam ediyor. Gençlerin hem sosyal medya alışkanlıklarına uyuyor hem de bir topluluğa dâhil olma ihtiyaçlarını karşılıyor.
Konumuz bir kez daha ülkemizde kitaplara bakış üzerine. Malum, Türkiye’de ve genel olarak Ortadoğu’da kitap basılma ve okunma oranları bir hayli düşük. Bu durumu en iyi özetleyense Ali Barış Bingüler’in Medium’daki yazısı.
Bazen elimdeki kitabı alıp inceleyen bir tanıdığım, kitabı beğenip beğenmediğimi sorar. Ona kitabı çok beğendiğimi söylersem hemen soruyu yapıştırır: “Filmi var mı?” Bunu birkaç kere yaşadım. Belki sizler de yaşamışsınızdır. Bu soru bence masum bir soru değil.
Ne çektirdin be Vardiya! Ne süründürdün! Ama çevirmek değildi zor olan, hayır… seni beklemekti. İmanım gevredi! Dile kolay, ta geçen senenin son aylarında başladım üstünde çalışmaya. Hatta yılbaşı gecesi herkes eğlenirken ben kitabı “zamanında” teslim edebilmek için sabahlayarak çeviri yapmayı sürdürdüm.
“Ben, lisede okuduğum Çavdar Tarlasında Çocuklar’ın beni şekillendirdiğine inandığım kadar çok az şeye inanıyorum.”
Markalaşmanın yayıncılık dünyasında da işlediği inkar edilemez bir gerçek. Hani şu pazarlamadaki meşhur tabir var ya, lovemark, pek çok okurun da gözü kapalı alacağı, ne bassalar güveneceği yayınevleri mevcut. Bu bir sorun mu peki? Pek değil. Sorun olan o küçücük, fıçıcık kısımsa büyük yayınevlerinin (büyük markaların) işlerinin edebiyat olmaması.
Fantastik ve bilimkurgu edebiyatına, özellikle de distopyalara gönül vermiş kişilerin pek çoğu Aldous Huxley’nin başyapıtı olarak kabul edilen Cesur Yeni Dünya’yı en az bir kez okumuştur hiç şüphesiz. Huxley’nin 26. yüzyılda, Londra’da geçen bu eserinde herkesin sağlıklı ve mutlu olduğu; teknolojinin had safhada geliştiği; açlığın, savaşların ve hastalıkların ortadan kaldırıldığı; ölüm korkusunun yer almadığı bir toplum ele alınır.
Sosyal medyanın son on yılda hayatımızda edindiği yer yadsınamaz. Özellikle de Facebook ile Twitter’ın… Bugün hemen hemen herkesin bu iki mecrada, hatta her ikisinde birden birer hesabı var. Üstelik buna yazarlar, yönetmenler, oyuncular, çizerler ve daha nice sanatçı da dâhil.
Japonlar yılda kaç kitap okuyor bilmem ama, son zamanlarda dış kulvardan gelen İstanbul çok güzel bir atağa kalktı.
