2018’in En İyi Oyunları

Dead Cells

The Game Awards 2018’de “En İyi Aksiyon Oyunu” ödülünü alan Dead Cells bu sene bizi en çok uğraştıran, bazen sinirden çıldırtan, bazen de daha fazla odaklanmamıza sebep olan ama öyle ya da böyle başında saatler geçirmemizi sağlayan oyunlardan biriydi.

“Malaise” hastalığı yüzünden viraneye dönüşen bir krallığın zindanlarına hoş geldiniz. Yuvarlanarak birbirine tutunan birkaç ölü hücrenin bir araya gelmesiyle oluşan karakterimize de merhaba deyin. Size seçilen kılıç, kalkan veya ok arasından iki silah seçtikten sonra artık hazırsınız. Kapıdan geçin ve oyunun sizin için hazırladığı birbirinden zor düşmanlarla karşılaşmaya hazır olun.

Şimdi oyunu böyle anlatınca biraz kasvetli geliyor, farkındayım. Ama inanın bu kasvetten eser bile yok. Ölümün üstüne kurulmuş kara mizah unsurları Dead Cells’in en büyük özelliği desem abartmış olmam. Oyuna başladığınızda hemen hemen her zaman olduğu gibi oyunu bitirmeye odaklanıp düşmanlarınızı gözünüzü kan bürümüş şekilde öldürmeye başlıyorsunuz. Biraz ilerlediğinizde bu oyunun o kadar da zor olmadığını, abartıldığını düşünüyorsunuz ama aklınızı kurcalayan bir nokta var; hiç kayıt etme noktası görmediniz. Herhalde otomatik kayıt vardır öyle değil mi? Muhtemelen ölünce yakınlarda bir yerden başlayacaksınızdır? Ve kaçınılmaz olan gerçekleşince, yani ölünce fark edeceksiniz ki bir kayıt noktası yok.

Oyuna ilk başladığınız zindana geri döndünüz ve az önceki ilerlemenizin hiçbir anlamı olmadığını anladınız. Oyundaki ilk NPC sizi görünce dalga geçecek. “Bu kadar erken mi döndün?”diyecek. Neyse, en azından artık haritayı biliyorum, aynı yerde bir daha ölmem diye düşüneceksiniz ama daha ilk kapıdan çıktığınız anda haritanın değişmiş olduğunu göreceksiniz. Artık işleri yavaş yavaş anlamaya başlıyorsunuz, değil mi? Sizi tamamen kaçılması imkansız bir hapishaneye tıkmışlar. Hapishanedeki herkes, hatta hapishanenin kendisi bile sizin buradan kaçmanızı istemiyor.

Ve öleceksiniz. Tekrar tekrar ölecek, tekrar tekrar dirileceksiniz. Aynı yerlerde öleceksiniz, farklı yerlerde öleceksiniz. Bosslarla savaşırken öleceksiniz, en zayıf canavarlarla kapışırken öleceksiniz. Tuzaklara yakalanıp öleceksiniz, lanetlere tutulup öleceksiniz. Bu sefer oldu diyeceksiniz, öleceksiniz; bu sefer olmadı diyeceksiniz, yine öleceksiniz. Ama bir süre sonra bu ölümlerin boşa olmadığını anlayacaksınız. Öldürdüğünüz düşmanlardan düşen hücreleri silahlarınızı geliştirmek veya yeni silahlar açmak için kullanabildiğinizi keşfedeceksiniz. Yine de üzerinizde 100’e yakın hücre varken ölmenin verdiği üzüntüyü hayal dahi edemezsiniz.

Artık oyunu oynarken belli stratejiler belirleyecek, haritaların arasında dolaşırken planlar kuracak, bazen iki silah arasında karar vermek için dakikalarınızı harcayacak, bazen de hep istemediğiniz silahlar geliyor diye sinirden deliye döneceksiniz. Ama bu iyi bir şey, vallahi bak. Oyunun sizin üstünüze bu kadar gelmesi sizi ondan soğutmayacak, emin olun. Daha fazla bitirmek, daha fazla kazanmak isteyeceksiniz. En başından son savaşa kadar gitmenin ortalama 1 saat sürdüğü oyunda her gün yeniden deneyeceksiniz, tekrar tekrar öleceksiniz, artık oynamıyorum diye kapatıp ertesi gün tekrar başlayacaksınız.

Ama oyunu bitirdiğiniz o an… O huzurlu boşluk… İşte o zaman dışarıdaki kuş seslerini ilk kez duyuyormuş gibi, baharın gelişini izler gibi mutlu olacaksınız. Yediğiniz yemek, içtiğiniz çay bile farklı bir tatlı gelecek. 2018 yılının en iyi aksiyon ödüllü oyunu olan Dead Cells’i denemediyseniz ve hayatınıza biraz zorluk katmak isterseniz, bu güzel mizahlı oyun bizden size tavsiye olsun.
– M. Halit Koçak