Büyüklere Korku Masalları: Wardstone Günlükleri

Seriye başlamadan önce benim herhangi bir ön yargım yoktu. Aksine, fantastik edebiyata gönül vermiş biri olarak, gerek kapakları, gerekse de konusuyla oldukça ilgimi çeken bir seriydi Wardstone Günlükleri.

Okunacak yeni şeyler keşfetme arzusu ile sitemizin kitaplar kısmında gezindiğim ve ilgimi çeken kitapları/serileri listeme eklediğim günlerden birinde “W” harfine geldiğimde tıklamaya karar verdiğim, kısa bir süre sonra ise listeme ekleyip, kitaplarını edinmeye başladığım seridir de aynı zamanda. Seriyi keşfettiğimde henüz 4 kitabı çıkmıştı ve çok kısa bir süre içinde bu 4 kitabı okuyup, 5. kitabı beklemeye başlamıştım.

Beni en çok şaşırtan kısımlardan biri kesinlikle kitapların arka kapağında bulunan yazıydı. O yazıyı okuduktan sonra gerçekten korkutucu bir şeyler okuyacağımı hissetmiştim ve öyle de oldu. Henüz ilk kitapta Tom‘un korkutucu serüvenine şahit oldum ve o garip yaratıklarla karşı karşıya gelmek ürkütücü bir deneyimdi diyebilirim.

Bunun haricinde, ilk kitap Hayaletin Çırağı‘nda, Tom’un karanlık bir evde kalışı ve Hortlak ile karşılaştığı kısım gerçekten de ürperticiydi. Hayaletin Laneti‘nde Tom‘un, Zehir ve Sorgulayıcı ile olan mücadeleleri de yine aynı oranda heyecanlı ve korkutucuydu. Hayaletin Tom’dan bir önceki çırağının vahşice katledilişinin anlatıldığı bölüm, Hayaletin Sırrı’ında Lamia Cadı‘sıyla ilgili kısımlar, Hayaletin Savaşı‘nda ise yüksek bir tepede meydana gelen savaş sahneleri hatırımda kalan kısımların başında geliyor.

Wardstone Günlükleri‘ni ilk okuduğum andan itibaren çok sevmiş ve çok çabuk ısınmıştım. Okudukça daha çok kişinin okumasını istedim ve ısrarlarım sonucu birçok kişiye de okutmayı başardım. Yazar Joseph Delaney‘in kurguladığı evren çok derinlikli olmasa da, yarattığı karakterler ve kurgu oldukça başarılı ve okuru da sürükler nitelikle. Fantazyada en sevdiğim serilerin başında gelen Wardstone Günlükleri‘ne sizler de bir şans vermelisiniz, eminim seveceksiniz.

Değinmek istediğim kısımlardan sonuncusu ve aynı zamanda en önemlisi ise, serinin okur kitlesinin yayınevi tarafından sınırlandırılması olacak.

Wardstone Günlükleri‘nin “Çocuk-Gençlik” kategorisinde olması benim için bir şeyi değiştirmiyor zira büyüklere de hitap eder nitelikte olduğunu bu güzel kitapların aktif bir okuru olarak rahatlıkla söyleyebilirim.

Çocuk-Gençlik kategorisinde olması bir yönden iyi çünkü okumayı sevmeyen çocuklara bile sevdirecek denli macera dolu kitaplar bunlar. İlgi alanlarına göre yine gençlerin de beğenisini kazanabilecek bir potansiyele sahip. Seriyi böyle bir kategori içerisine sokmak bir yerde de kötü çünkü nispeten daha büyük okurlar bu ibareyi gördükten sonra okumayı dahi denemeden farklı serilere yönelebiliyorlar. Ama her ne olursa olsun, iyi bir fantastik edebiyat okuru bu seriyi keşfeder ve hitap ettiği yaş kitlesini umursamayarak okumanın keyfine varır.

Henüz okumamış olanlar, sizler de böyle yapın.