Mehmet Çakıcı
“Hüzünlü, yalnız ve soğuk.” Şimdilik en azından küçük mavi bir noktasından hayat fışkırdığından emin olduğumuz; başka pek çok noktalarının da yaşamla dolu olduğunu hayal ettiğimiz biricik evrenimiz bir gün sona erecek. Ömrünün sonuna geldiğinde de işte bu bu kelimelerle tanımlanacak. Evrenin sonu hakkında düşünmek isteyenlere yardımcı olacak bir araştırma söz konusu.
Illinois Devlet Üniversitesi’nden Matt Caplan yeni çalışmasında belirtiyor evrenin son yıllarını bir çeşit görsel şölen olarak tanımlıyor.
Her şeyin sonuna yaklaşıldığında evren tanınmaz hale gelecek. İnsan ırkı da yüksek ihtimalle uzun süre önce yok olmuş olacak. Kozmos neredeyse karanlık, kara delikler ve asırlar önce sönmüş yıldızların kalıntılarıyla dolu bir mezarlık haline gelecek.
Bu karanlığın ortasındaysa kara cüceler ortaya çıkacak. Patlayıp süpernova haline gelemeyen küçük yıldızlara bugün beyaz cüceler diyoruz. Caplan’ın çalışmaları beyaz cücelerin evrenin sonunda başka bir hale bürüneceğini ortaya çıkartıyor:
“Güneşten 10 kat küçük yıldızlar süpernovaya dönüşmek için gereken kütle çekim ve yoğunluğa sahip değiller. Yani patlayamıyorlar. Önümüzdeki birkaç trilyon yıl boyunca giderek cılızlaşan bir ışık yayacaklar ve nihayetinde donmuş, parlamayan kara cüceler haline gelecekler.”
Beyaz cüceler zaman geçtikçe soğuyup, küçülecekler fakat içlerindeki elementler yok olmayacak, sadece çok sıkışık bir ortamda bulunacaklar. Güneşin kütlesi, dünyanın hacmine sıkışacak. Bu sıkışıklıkta nükleer tepkimeler devam ettikçe nihayetinde patlayıp süpernova haline gelecekler.
“Evrenin Sonu En Çok Kara Cüce Süpernovaları ile İlgi Çekecek”
Evrendeki diğer her şey yok olduktan sonra ışık ve ısı yaymaya devam edecek olan şey de bu kara cüceler olacak. Uzun yoldan süpernovaya dönüşen kara cüceler evrenin boşluğunu aydınlatacak.
Tabii ki, kara cücelerin süpernovaya dönüşüşünü izlememiz olası değil. İlk kara cüce süpernovasının ortaya çıkması için 10 üzeri 1100 yıl geçmesi lazım. Aşağı yukarı yüz kere trilyon yıla denk geliyor bu da. Anlaması kadar ifade etmesi de zor bir sayı. Caplan evrenin bu aşamadan sonrası için de şu tahminlerde bulunuyor:
“Bundan sonra herhangi bir şeyin olduğunu hayal edemiyorum. Kara cüce süpernovaları evrendeki son ilginç şey olabilir. Galaksiler dağılmış, kara delikler kendi içlerine çökmüş bir duruma gelecek. Evrenin genişlemesi öyle bir hale gelmiş olacak ki kalan bütün nesneler birbirinden tahayyül edilemez derecede uzaklaşacaklar. Herhangi bir şey patlayıp ışık yayacak olsa bile, ışığın o uzaklığı kat etmesi mümkün olmayacak.”
Evrenimizin karanlık geleceğinin hayali size neler düşündürtüyor? Evrenin sonu hakkında sizin tahminleriniz neler? Kayıp Rıhtım Forum’da yorumlarınızı ve kendi tasvirlerinizi paylaşabilirsiniz.
* NASA’nın Hubble Teleskobu Doğum Gününüzde Hangi Fotoğrafı Çekti?
Kaynak: Independent.co.uk
Benim için bu konu tam bir bilinmezlik. Ne olacak ne olmayacak konusunda hayal bile kuramıyorum. Yapılan araştırma ne kadar kurgu olsa da sanki emeklemeyi bilmeyen çocuğun bir saat sonra uçtuğunu hayal etmek gibi bir şey bu.
Her zaman ilgimi çekmiştir bu tür konular…
Işık hızından daha hızlı bir araç bulamazsak galaksi kümemize sıkışmış gibi duruyoruz. Evrenin sonu bizim için uzak bir hayal olsa da umarım karanlık enerji ve karanlık maddenin gizemi bizim dönemimizde çözülür.
Evrenin sonu karanlık ya da çöl gibi olabilir. Ama ilginç bir konu.
Bu imkansız. IÅık hızına bile ulaÅmak imkansız. Çok yakın hızlara ulaÅmak için de daha çok yolumuz var. Bu konuyla ilgili sanırım Cosmos dizisinde (Neil deGrasse Tyson versiyonunda) güzel bir anlatım vardı.
Henüz varlıkları ispatlanamamıŠbir konsept olan Solucan Delikleri ileride bulunabilirse (Bkz: Interstellar), o zaman belki iÅin rengi deÄiÅir