“Barut Büyücüsü”nün Yazarı McClellan, Bir Türlü Bitmeyen Seriler Üzerine Konuştu

Hatırlarsanız geçtiğimiz günlerde George R.R. Martin’in The Guardian’a verdiği bir röportajda altıncı kitabı bitirmekte zorlandığını söylediğini sizlerle paylaşmıştık. Beşinci kitap Ejderhaların Dansı’nın üzerinden tam 7 sene geçti ve artık öyle bir noktaya geldik ki burada The Winds of Winter’ın yayınlandığı haberini yaptığımızda birçok okur bunu muhtemelen şaka sanacak.

Birkaç gün önce Amerika’nın ünlü kitapçı zincirlerinden Barnes&Noble’ın internet sitesinde bu konuyla ilgili Ross Johnson imzalı bir yazı yayınlandı. “George R.R. Martin, Buz ve Ateşin Şarkısı’nı Bitiremeyebilir ve Bu Sorun Değil” başlıklı yazısını kısaca özetlemek gerekirse Johnson yazısında elimizde bu kadar geniş, zengin bir dünya varken -Westeros ve Essos’tan bahsediyor- tek bir hikayenin sonuna gerekenden fazla önem verdiğimizi söylüyor.

Buna katılanlar ve katılmayanlar olacaktır, Barut Büyücüsü Üçlemesi’nin yazarı Brian McClellan ise Twitter’da yaptığı paylaşımlarla katılmayanlardan biri olduğunu gösterdi. McClellan’ın açıklamaları şöyle:

“Bu sabah etrafta dolaşan ŞEY ile ilgili bazı düşüncelerim var. Başıma bela açabilecek düşünceler. Ama yine de bunun hakkında konuşacağım çünkü yazarlar arasında sessizce tartışılıyor zaten.”

Özellikle de şu şey:

“George R.R. Martin Buz ve Ateşin Şarkısı’nı Bitiremeyebilir ve Bu Sorun Değil”

Şimdi, adilik etmeden konuşmaya çalışacağım, ki bu oldukça önemli ve hayranların da kesinlikle hatırlaması gerekiyor: bitmemiş bir seri yüzünden bir yazarı taciz etmek ASLA doğru değildir. Onlara bununa ilgili soru sorabilir misiniz? Tabii ki. Onları taciz edebilir misiniz? Hayır. Muhtemelen sadece süreci daha da geciktirirsiniz.

Bir yazarın bir seriyi bitirmemesinin neden sorun olmayacağına dair birkaç farklı argüman gördüm. Üstteki linkteki argüman GRRM’in dünyasının çok büyük ve derin olduğu için bir sona ihtiyacı olmadığını söylüyor. Eeeeeeeeeeeh… peki. Bu bana çok sallapati bir bahane gibi geliyor.

Büyük argümana göre bir yazar kimseye bir şey borçlu değildir. Bize hayal gücünden bir parça lütfediyordur ve her ne alırsak minnettar olmamız gerekir. Bu argümanın nereden geldiğini görebiliyorum ve bir yazar olarak muhtemelen ben de zor zamanlarda kendimi savunmak için bunu kullanabilirim.

Bununla ilgili sorunum şu: yazar, her ihtimalle, birine bir şey borçludur. Kelimenin tam anlamıyla, yayıncısına sözleşmesinde yer alan kitapların devamını borçludur. Ama sektörün ve yazarların çalışma şekli yüzünden, yayıncılar teslim tarihleri hakkında son derece esnek olmaya meyillidirler.

Ki bu harika bir şey! Ve tanrım, şahsen ben de bundan oldukça faydalandım. Ama bir yazarın kimseye borçlu olmadığını iddia etmek samimice değil. Muhtemelen bir avans almıştır. Muhtemelen çok uzun bir zaman önce bu kitap için “imza parası” almıştır. Başka herhangi bir sektörde olsa bunun için kendisine dava açılırdı.

Ama dediğim gibi, yayıncılık oldukça bağışlayıcı bir sektör ve herkesten çok ben bunun için minnettarım. Ama bağışlayıcılık da ancak bir yere kadar gidebilir ve bir noktada yayıncının ya parasını geri alması ya da kitabı teslim alması gerekmektedir.

Uzun zamandır bir kitap teslim etmeyen bir yazar, yayıncısının kazandığı BÜTÜN PARANIN kaynağı olduğunda işler karışıyor. Yayıncı -haklı olarak- pazarlık etme gücünü kaybediyor ve her geçen yıl omuz silkmekten başka pek bir şey yapamıyor. Gelen nakitle günahlar yok olup gidiyor.

Bu da beni “borçlu” olunan ve birçok yazarın benimle aynı fikirde olmadığı diğer şeye getiriyor. Bir seriye başlamanın sizinle okurlarınız arasında yazılı olmayan bir sözleşme oluşturduğuna sağlam bir inancım var.

Üzerinde “birinci kitap” yazan ilkini alırlar ve -haklı olarak- daha fazlasını beklerler. Onlara bu seride X tane kitap olacağını söylersiniz, onların da ikinci, üçüncü… kitap için heyecanlanmaya hakları vardır. Bir söz verilmiştir.

Dahası, bana göre hayranlarınızın sayısı arttıkça -daha başarılı oldukça- verdiğiniz söz de o kadar acilleşir. Artık birkaç bin kişiyi yüz üstü bırakmıyorsunuzdur, birkaç milyon kişiyi yüz üstü bırakıyorsunuzdur.

Her şeyin yarattığı baskı, üst üste binen sorumluluklar vb. kesinlikle hepsine sempatim var. Ama bir okur olarak, sadece yaptıkları kitap sözleşmeleri artık onlara bir şey ifade etmeyecek kadar ünlü ve zengin oldukları için bir yazara izin vermekle sorun yaşıyorum.

Daha önce de bahsettiğim gibi, yayıncıları PARA yüzünden onlara izin vermek zorunda. Ama hayranlar duygusal yatırımlarının karşılığını alamıyorlar. Hala bekliyorlar. Hayran kitlesi içinde makul oranda öfkenin gayet haklı olduğunu düşünüyorum.

Şimdi, bütün bunlar benim fikrim ve bu konuda savaş verecek kadar güçlü hissetmiyorum. Bu, bir yazar olarak nasıl hissettiğimi ve hayranlarımla olan ilişkimi yönlendiriyor. Eğer çok büyük bir başarıya ulaşırsam farklı hissedebilirim. Umarım öyle bir şey olmaz.

Özellikle de durumu hem bir yazar olarak hem de bir okur olarak değerlendirebildiği için McClellan’ın sözleri oldukça önem taşıyor. Peki siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?

---

Yeni haberler için bizi Google News’ten takip edebilirsiniz.