Devrim Beyaz
Gene Wolfe ismi Türkçe raflarında bilimkurgu okurları arasında uzun yıllar hasretle beklendi. İthaki Yayınları Bilimkurgu Klasikleri dizisi kapsamında serinin 50. kitabını Gene Wolfe imzalı İşkencecinin Gölgesi’ne ayırmıştı. Şimdiyse Uzlaştırıcının Pençesi ile macera devam ediyor.
2019 yılında aramızdan ayrılan, bilimkurgu edebiyatının usta kalemi Gene Wolfe; Türkçedeki macerasına The Book of the New Sun serisinin ilk kitabı İşkencecinin Gölgesi ile geçen yıl başlamıştı. Yazarın, aynı seriye dahil olan ikinci romanı Uzlaştırıcının Pençesi (The Claw of the Conciliator) de raflarımızdaki yerini aldı. Dizinin ikinci cildi, orijinal dilinde 1981 senesinde raflara çıkmıştı.
Gene Wolfe – Uzlaştırıcının Pençesi | Arka Kapak
“Wolfe’tan çok şey öğrendim. Muazzam bir yazar, yazdığımız türde eserler veren sanatçılar arasında en iyilerinden. Yeni Güneş Kitabı da tüm zamanların en önemli bilimsel fantazi epiklerinden.” – George R. R. Martin
“Geçtiğimiz yüzyılın en iyi bilimkurgu romanı.” – Neil Gaiman
Nebula En İyi Roman Ödülü
Locus En İyi Fantazi Romanı Ödülü
“Kalıbımızın Dışına Çıkamamamız, Hâlâ Yegâne Affedilmez Günahımızdır.”
Bilimkurgunun Melville’i olarak bilinen Gene Wolfe, spekülatif edebiyatın sınırlarını zorlayan, fantaziden bilim ve bilimden de fantazi çıkarmayı başaran, türün her alanında eşit muazzamlıkta eserler veren ender yazarlardan biri. Wolfe’un dilin ve türün imkânlarını sonuna kadar kullandığı, bilimkurgunun Ulysess’i olarak da anılan Yeni Güneş Kitabı’nın ikinci cildi Uzlaştırıcının Pençesi de en az ilki kadar esrarengiz.
Günümüzden yüz binlerce yıl sonrası. Ancak öyle bir gelecek ki geçmişten farkı yok. Bugüne ait kültür ve olaylar artık bir anı bile değil. Gezegen, beklenmedik ve gizemli biçimlerde değişimler geçirmiş. Güneş’in ömrünün sonu gelmiş, sönmekte.
İşkenceci Severian’ın, sürgün edildiği Thrax şehrine yolculuğu devam ediyor. Severian’ın yanında, kadim bir nesne de var artık. Kimi zaman iyileştiren, kimi zaman sadece cılız bir ışık yayan Pençe.
Severian kılıcı Terminus Est kadar keskin bir çizginin üzerinde kaderini anlamaya çalışırken, sadakatini isteyen kuvvetlerin arasından is karası peleriniyle geçip gidecek. Önüne maymunsu canlılar çıkacak, sonunda bir başkasının hatıralarını tükettiği bir ayine katılacak ve başka âlemleri gösteren bir kitap konacak önüne. Güneş elbet bir gün ölecek. Ve Yeni Güneş elbet bir gün doğacak.
Uzlaştırıcının Pençesi, açığa çıkardığı kadar saklayan ışığın kitabı.
Serinin ilk kitabında olduğu gibi, çevirmen koltuğunda yine Kerem Sanatel oturuyor. 304 sayfalık eserin editörlüğü Alican Saygı Ortanca’ya, redaksiyonu ise Emirhan Burak Aydın’a ait. Kitabı yayıma hazırlayan isim olarak ise Setenay Karaçay’ı görüyoruz. Kapak tasarımı ise Hamdi Akçay’a ait.
The Book of the New Sun Serisi Toplamda 5 Kitaptan Oluşuyor
Toplamda 5 kitaptan oluşan The Book of the New Sun serisinin devam kitapları şu şekilde: The Sword of the Lictor, The Citadel of the Autarch ve The Urth of the New Sun.
Nebula, Locus gibi pek çok ödülün sahibi olan Gene Wolfe Solar Cycle adlı dört kitaplık serisi ve Operation Ares, Peace ve The Fifth Head of Cerberus gibi tekil kitaplarla da tanınıyor.
Uzlaştırıcının Pençesi, Bilimkurgu Klasikleri Dizisi’nin 52. kitabı olma özelliğini de taşıyor.
Peki siz ilk kitabı okuma fırsatı buldunuz mu? Yeni romandan beklentileriniz neler? Görüşlerinizi Kayıp Rıhtım Forum’da bizlerle paylaşabilirsiniz.
“Nedir bu lanet şerefsiz bücür virüs” derken kitaplar geldi kargodan. İşkencecinin Gölgesi ve Uzlaştırıcının Pençesi, iki kısım tekmili birden. Kargocuya “yere bırakabilirsiniz” dememle beraber siniri bozuk arkadaşımız paketi pat diye paspasa fırlatıp rengi atık minibüsünün yolunu tuttu.
Derken yasak başladı. (Kardeşlerim, ben böyle bir sokağa çıkma yasağı eziyetini 12 eylülde bile yaşamamıştım.)
Kitaplara gömüldüm haliyle.
Şu an saat 22:50 ve ikinci kitabın 141. sayfasına gelmiş bulunuyorum. Epey beğendiğimi söyleyebilirim. Kendimi şaşırtarak bir iki ufak hata dışında özenle yapıldığı belli olan ve hemen her sayfada açıklayıcı dipnotlar bulunan çeviriden de memnun kaldım. (İlk kitaptaki "müşteri"ler ikinci kitapta “müvekkil” oldu mesela.)
Yazarın Çernişevski vari üslubunun da beni ziyadesiyle memnun ettiğini söylemeden geçemeyeceğim doğrusu. (Kitapta sıklıkla yer alan tumturaklı cümleler kurmakta olduğumu fark ettim bu arada. (Heyhat, etkilenmişim demek.))
Okunmasını ve üzerine düşünülmesini hararetle tavsiye ederim efen’m.
Teşekkür ederim yorumunuz için. Peki bu kitaplar kendi içerisinde başlayıp bitiyor mu, yoksa bir sonraki kitabı okumadan macera/olay bitmiyor, sonuçlanmıyor mu? En azından ilk kitap için durum nedir? 3. Ve 4. Kitabı da bekleyip mi başlamak lazım yoksa okuyup bitirip, 3 le 4 çıkınca da başka macera olarak okuyabilir miyiz?
)
(sorum sadece size değil, iki kitabı da okumuş forumdaş varsa, onlara da sormuş olayım
Kitaplar ayrı birer öykü gibi değil, birbirini izliyor. Bu nedenle 1. den başlayıp sürdürmek lazım. Ben ikisini birden aldım, havadan çıkmadan devam etmek iyi oldu. Keşke size tüm kitapların basılmasını bekleyip öyle alın diyebilsem ama, maalesef kalanlar basılana kadar ilk kitapları bulmak bazen güç olabiliyor. Hepsini birden tek seferde okuyayım derken hiçbirini okuyamamak ta var.
Selamlarımla, iyi okumalar.
Seriyi merak ediyorum ama arka arkaya okumak için son kitap çıktıktan sonra Dune’da yaptıkları gibi set olarak satmalarını bekliyorum.