Cemalettin Sipahioğlu
Paulo Coelho’nun bugüne kadarki en otobiyografik romanı olan Hippi, yazarın da mensubu olduğu, kendisinden sonrakileri dahi etkilemekten geri kalmayan bir kuşağın romanı. Yani kitap, yazarının olduğu kadar bir kuşağın da otobiyografisi olma niteliğini taşıyor.
Bu kuşak, II. Dünya Savaşı sonrası paranoyalarıyla beslenen küresel krizler, yerleşik toplumsal düzeni daha da sarmalayan otoriterlik, muhafazakârlığa evrilmiş davranış kalıplarının baskısı, tüketebildikçe mutlu olunduğu varsayımıyla biçimlenen hayat tarzı ve zengin ile yoksul arasındaki uçurumun yarattığı dengesizlikte kavrulan 1960’lar ve öncesine bir tepkiydi. Barış ve huzur arayışındaki genç neslin 1969 Woodstock Müzik ve Sanat Fuarı’yla bu kuşak sesini kitlelere duyurdu. Yerel yönetimlerin engellerine rağmen (New York Woodstock kasabasında yapılması planlanan fuar, belediye başkanından izin çıkmaması sebebiyle Bethel kasabasında düzenledi) 15 Ağustos 1969’da gerçekleşen fuardan yayılan huzur ve barış arayışı, tüm dünyada yankı uyandırdı. Dünyanın dört bir yanında, ebeveynlerinin mekanik hayatlarını reddeden gençler tarafınca bilincin genişlemesi, içsel yolculuklarla yapılan hakikat arayışları, cinsel özgürlüğün rolü gibi tartışmaların merkeze alındığı Hippi toplulukları meydana getirildi.
1970’lerde yazar olma arzusuyla tutuşan, keçi sakalı, omzuna kadar gelen saçlarıyla Brezilyalı Paulo da, dünyayı saran bu gençlik dalgasına karşı koyamadı. Özgürlük arayışıyla hayatı için daha derin anlamlar bulmayı umarak, Bolivya, Peru, Şili, Arjantin ve daha ötesine doğru bir yolculuğa çıktı.
Yazarı için çok özel bir yere sahip kitabın tanıtım bülteni şu şekilde:
1970 yılının Eylül ayında, dünyanın merkezi olma şerefi için yarışan iki mekân vardı: Londra’daki Piccadilly Circus ve Amsterdam’daki Dam Meydanı… 1970 yılının Eylül ayında uçak biletleri ateş pahası olduğundan uçakla seyahat ancak elit kesim için mümkündü. Gençlerden oluşan muazzam bir kitle içinse durum farklıydı. 1970 yılının Eylül ayında dünyaya kadınlar hükmediyordu… Genç hippi kadınlar demek belki daha doğru olur…
1970 yılının Eylül ayında herkesin paranormal güçleri vardı, olmayanlar da sahip olma yolundaydı…
1970 yılının Eylül ayında, yazarlık hayalleri kuran Paulo, özgürlük peşinde dünyayı dolaşırken Karla’yla karşılaşınca ikisinin de yaşamı kökten değişecekti; Peru’nun kayıp şehirleri, Brezilya’nın zindanları, Amsterdam’ın arka sokakları, İstanbul’un çarşıları bir bütünün parçaları haline gelecekti…
Paulo Coelho’nun kendi yaşam öyküsüne belki de en yakın eseri Hippi, başka bir dünyanın mümkün olduğuna inanan barışçıl bir neslin arayış ve dönüşüm öyküsü.
Griye çalmaya başlayan zamanlarda, hayatın rengarenkliğine ulaşma çabasındakilerin anlatısı olan bu kitabın kapağı da renk renk. Ünlü yazarın Emrah İmre tarafından dilimize kazandırılan bu özel kitabı, pembe, mavi, yeşil, beyaz ve turuncu olmak üzere tam beş farklı kapak rengi seçeneğiyle okurların karşısında.
Can Yayınları aracığıyla çıkan kitaba, fiziksel ve sanal mağazalardan ulaşabilirsiniz.
Coelho’nun her kitabı otobiyografik tada sahip. Bu sanırım hepsinin otobiyografisi.
Haber için elinize sağlık…
Efsanelerde geçtiği gibi:
“Coelho’nun külliyatına hükmedecek tek bir kitap,
Tüm okurları önceki kitapları onunla ilişkilendirecek,
Ve Coelho’nun külliyatı sadece onun otobiyografikliğiyle anılacak.”
Bu, o kitap olabilir. Belki. Artık top Coelho’da; bu, öncekinden daha otobiyografik, diyene kadar, en otobiyografiği bu olsa gerek.