Cem Altınışık
Kanın gövdeyi götürdüğü eserlerle aranız nasıl? Fışkıran kanların sergilenmesi dendiği zaman akla gelen ünlü yönetmen Quentin Tarantino veya öldürdüğü insanların artık sayılmanın ötesine geçtiği John Wick serisi ve serideki rolüyle akıllara kazınan Keanu Reeves kulağınıza nasıl geliyor?
Sinemadan video oyunlarına zıplayalım. Katlettiğimiz canları sayamadığımız hem sinirimizi bozan hem de bizleri büyüleyen psikedelik havasıyla etkileyici oyun Hotline Miami’yi hatırlamayan var mı? Yakın zamanlarda çıkan, bir maymun olarak zincirlerimizi kırdığımız ve önümüze geleni deştiğimiz Ape Out’a bir şans verdiniz mi peki?
Dur durak vermeyen bir koşturmaca, nefes almanızı yasaklayan aksiyon ziyafetlerinden kan şölenine; işte karşınızda yukarıda saydıklarım ve benzerlerinin izinden giden, bugün incelememe konu olan video oyunu Bloodroots var.
‘Fat Mask’ adlı ilk oyunlarından sonra bambaşka bir işle karşımıza çıkan küçük bağımsız oyun şirketi Paper Cult’un geliştirdiği Bloodroots nasıl olmuş bakalım.
Bloodroots – İntikam Geliyor, Kim Var Sırada?
Arkamızdan vurulduk ve düşmanlarımız tarafından acımasızca ölüme terk edildik… Ancak bilmedikleri bir şey var ki ateşle oynadılar ve öldüğümüzü görmeden bizi bırakmayacaklardı. Lakin yaşıyoruz ve öfkeliyiz. Düşmanlarımızın bizden çekeceği var… düzelteyim, çoooook çekeceği var.
Çünkü karakterimiz Bay Kurt, intikamı kahvaltı niyetine yemeyi seviyor. Belki tekiz, belki bize karşı acımasızlar, belki bizi öldürmek için can atıyorlar ve sayıları yüzlerce. Kim sallar? Dünya bizim silahımız, gerisi önemsiz. Şaka değil, oynarken masadan kartopuna kadar önümüze ne gelirse bizim elimizde ölümcül bir silaha dönüşüyor. O yüzden kim korkmalı; onlar mı, biz mi?
Bunun cevabı aslında iki taraf da olacak. Çünkü açık olalım, kolay bir oyunla karşı karşıya değiliz. Özellikle zorlayıcı Boss bölümleriyle birlikte saçları yolmaya hazır olun. Ha tekrar tekrar ölmek mi, o zaten sıradan.
İndir O Elindeki Havucu, Şeytan Çarpar
Bu oyunun temel yapısı yukarıda da belirttiğim Hotline Miami ve benzerlerini oynayanlara tanıdık gelecektir. Bloodroots, aldığımız tek darbede öldüğümüz, düşmanların hepsini hasar almadan bulduğumuz silahlar aracılığıyla doğaçlamayla öldürerek ve bu süreçte sıkça da ölerek bölümleri tamamladığımız bir aksiyon oyunu.
Ancak çevrenin kullanılması bağlamında bu oyunun muadillerine nazaran daha zengin bir oynanış sunduğunu belirtmem gerekli. Hâlihazırda oyunun başında birçok farklı silahla, düşmanla ve bölüm tasarımıyla karşılaşıyoruz, bunun üzerine hepsinin sonunda intikam alacağımız bir düşmanımızla (boss) karşılaştığımız 3 temel kısımda ilerledikçe oyun da genişliyor. Yani 5 saatlik oyun süresi boyunca tekdüze bir hâle gelmesinden ziyade yeni silahlar, oynanış dinamikleri, mekânlar ve düşmanları deneyimliyoruz.
Kısaca baltayla birisinin kafasını deştikten sonra bulduğumuz masayla diğerini indirmek, ardından tabancayla arkada kalan silahlıyı düşürüp havuçla diğer arkadaşını benzetmek, sonra koşarken bulduğumuz kalkanı fırlatarak öfkeli deve cezasını vermek, ardından… Böyle bir oyun.
Tarantinovari Anlatım Stili
Oyunun hikâyesinin ne olduğunu kısaca yukarıda anlattım, biraz da anlatışından bahsetmek istiyorum. Açıkçası bu yapım derin, öyküsünü odak noktasına alan bir anlatı tercih etmiyor. Hatta bunu olabildiğince basit tuttuğunu söyleyebilirim. Çerezlik, b-filmi tadında bir işle karşı karşıyayız.
Başrolünün kurt olduğu bir Western filminde intikam hikâyesini oynuyoruz temelde. Görselliğinde ve anlatımında açıkça görüldüğü gibi Tarantinovari bir stili benimsiyor. Kan revan içindeki ortamda çerezlik yapısını hissettiren b-filmi diyaloglar, muzip karakterler…
Yine de burada bir olumsuz eleştiri koymam gerekiyor, çünkü yapısıyla kesinlikle bir sıkıntım yok, iyi yapıldığı sürece hoşuma da gider. Ancak bir noktadan sonra konuşmaları geçerken buldum kendimi, çerezlik hikâyesini ve diyaloglarını pek keyifli sunduğunu düşünmüyorum. Diğer yandan geçenlerde incelediğim oynanışıyla sınıfta kalan Yaga, çerezlik mizah tadını sunmakta çok daha iyiydi.
Son Olarak
Yüzlerce düşmana karşı intikamın ateşiyle yanıp tutuşan bir kurt, öldürmek onun için sabah çay koymak gibi, sıradan.
Western filmi tadında, Tarantinovari çerezlik hissiyatıyla oynadığımız Bloodroots, zengin oynanışı, bölüm tasarımları, uyumlu müzikleri ve görselliğiyle dikkat çeken bir yapım. Diğer yandan oyunun hikâyesi bana keyifli b-filmi tadını yaşatmakta zayıf kaldı.
Genel olarak baktığımda olumlu yönleri kesinlikle ağır basıyor ve Epic’e özel olarak çıkan oyun, ücretini (33 TL) kesinlikle hak ediyor. İlginizi çektiyse tavsiye ederim, pişman olmayacaksınız.
Yorumlarınızı Kayıp Rıhtım Forum’da bizlerle paylaşabilirsiniz.
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.