in ,

Bradbury Okumak

Tıpkı yeniden çocuk olmak ve bir lunaparkta doyasıya eğlenmek gibidir Ray Bradbury okumak…

ray bradbury
- Reklam -
- Reklam -

Ben çocukken evimizin yakınında bir lunapark kuruluydu. Lunaparkın göbeğinde, üzeri saçla örtülü bir atari salonu bulunmaktaydı. Atari salonu lunaparkın kalbiydi. Bu kalp, yüzlerce oyunun birbirine karışan sesleri eşliğinde gün boyu çarpıp dururdu. Dönme dolap, çarpışan arabalar, atlıkarınca ve sadece izlerken bile midemi alt üst etmeyi başaran gondol lunaparkın diğer gözdeleriydi.

Lunapark, etrafını çeviren demir parmaklıklar ve kocaman kapısıyla Zümrüt Şehir’e benziyordu. Sessiz bir arsanın ortasında kurulu, canlı, rengârenk bir şehir. Rüzgârda salınan otların, papatyaların arasından, uçurtmalarla kaplı mavi bir göğün altında yürüyerek gidilirdi bu şehre. Lunapark yolun büyük kısmında gözlerinizin önünde durur, sabırla sizin ona ulaşmanızı beklerdi. Oyuncaklar, seslerini daha kibrit kutusu kadar görünürken bile size ulaştırmayı başarırlardı. Ve o kocaman kapıdan girdiğinizde birbirine karışan müzikler, görünmez dalgaların üzerinde yükselen gondoldan yayılan çığlıklar, ısınan oyuncaklardan yayılan yanık kokuları ve sizinle aynı heyecanlı yüze sahip, bir gişeden diğerine koşturmakta olan çocuklar karşılardı sizi. Çocukluğumun en eğlenceli zamanları bu lunaparkta geçti diyebilirim.

Şimdi ne yeşil okyanusla kaplı arsa yerli yerinde, ne de kocaman kapısıyla Zümrüt Şehir’e benzeyen o lunapark. Arsanın ortasından metal canavarların geçtiği bir yol uzanıyor artık. Geri kalan kısımsa taştan binalar ve bir otoparkla kaplı. Biz büyüdük ve büyü bozuldu kısacası.

- Reklam -

Ama o büyülü lunaparkın kocaman kapısından girdiğimde hissettiklerimi bana tekrar yaşatacak bir yol biliyorum. Tek yapmam gereken kitaplığımın rafına uzanmak ve içi roketlerle, Marslılarla, ortalığı ateşe veren itfaiyecilerle, uzay adamlarıyla, şenlik ateşleriyle, cadılar bayramıyla, hatta cadıların bizzat kendileriyle, kuyruklu yıldızları kovalayan uzay gemileriyle ve bunlara benzer daha bir dolu şeyle dolu bir Bradbury kitabını almak. İşte o zaman büyü yeniden canlanıyor.

- Reklam -

Bir de bakıyorum arsa olduğu yerde duruyor. Yeşil okyanus rüzgârla dalgalanmakta. Ve gökyüzü uzun kuyruklu uçurtmalarla kaplı yine. Ben kısa şortlu bir çocuğum ve Zümrüt Şehir’e açılan o kocaman kapının önünde durmaktayım. Çığlıklar, kokular, müzikler geliyor kulağıma. Tek yapmam gereken bir adım atmak. Elimdeki kitabı açıp okumaya başlıyorum. Ve işte yeniden o kocaman kapılı lunaparktayım.

İşte Ray Bradbury okumak tam da böyle bir şey. Tıpkı yeniden çocuk olmak ve bir lunaparkta doyasıya eğlenmek gibi.

4 Yorum BULUNUYOR


  1. Avatar for midousuji midousuji dedi ki:

    Ray Bradbury ile ilgili ekşi sözlük’te şöyle güzel bir entry var.

    hayal gücünüzün geniş olduğunu mu düşünüyorsunuz? peki hiç mars’a giden bir ekip yeni bir dinle tanışsa neler olabileceğini düşündünüz mü? ya da uzayın derinliklerinde bir kuyruklu yıldız kovaladığınızı? kitapların yasak, itfaiyecilerinse kitap yakarak kahraman olduğu bir yakın gelecek neye benzer, gözünüzde canlanıyor mu? cadılar bayramı’nda korkunç ve doğaüstü akrabaları tarafından ziyaret edilen normal bir çocuğun düşüncelerini okuyabilir misiniz? ya da uzayın derinliklerinde gemilerini kaybedip boşluğa sürüklenen astronotların son diyalogları sizce ne olabilir? tüm bu uzak hayalleri, gerçeklik hissinden kopmadan ama büyüleyici bir dille anlatabilir misiniz? sanırım bu biraz zor olurdu.

    işte ray bradbury tüm bunlar ile alakalı, bilim kurgu edebiyatının belki de en romantik eserlerini ortaya çıkartmış olan, şu anda umarım bir yerlerde yıldız kovalıyordur dediğim, tarihin en iyi yazarlarından biridir.

  2. Avatar for Lezek Lezek dedi ki:

    Ne çocuğu, ne lünaparkı anlayamadım. Benim okuduğum Bradbury’de katil cüceler, mezardan çıkan ölüler var. Gerginlik ve kasvet var.

  3. Avatar for Dr.Moreau Dr.Moreau dedi ki:

    Kesinlikle katılıyorum. Sonbahar ülkesi kitabındaki öykülerin kasvetini ve gerilimini çok az kitapta bulabildim.

  4. Avatar for Tamarix Tamarix dedi ki:

    Resimli Adam 2019’da okuduğum en iyi kitaplardandı, okurken her hikayeden ayrı keyif almıştım. Bradbury’nin korku hikayelerini henüz okumadım ancak Venüs’te Güneş Kubbeleri’ni arayan bir grup insandan roket adam olan babasının uzaydan gelmesini bekleyen çocuğa, uzay gemilerinin infilak etmesinden ötürü uzay boşluğunda son dakikalarını geçiren astronotların diyaloglarından çocukların ele geçirdiği teknolojik odaya, hayal dünyamı genişleten tüm bu öyküleri çok iyiydi.

Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.

Komşum Totoro

Totoro: Ölüm Tanrısı ya da Mutluluk Kaynağı

the last wish witcher

The Witcher – The Last Wish / Mantığın Sesi -4-