Okan Akıncı
Ş. Yüksel Yılmaz’ın bu yıl Nisan ayında Destek Yayınları’ndan çıkan M4Y4 adlı romanı Türk edebiyatında başarılı örneği nadir olan bilimkurgu-aksiyon türünde, türün hakkını vermesi nedeniyle çok önemli bir eser.
M4Y4, başroldeki arkadaşımız Doruk’un güzel bir İzmir sabahında Boston’dan gelen gizemli bir paketle hayatının değişmesi ve kendisini, hiç beklemediği ve çok ama çok tehlikeli bir maceranın içinde bulduğu bir anla başlıyor. Bilinmezlerle dolu ve ölümün kol gezdiği bu hikâyede Doruk’la beraber okuyucu da yaşadığımız dünyaya dair bilmediği ne kadar çok şeyin var olduğunu öğreniyor. Karanlık şirketlerin etik dışı deneyleri ve kirli ilişkilerinin gölgesinde Doruk ve daha önce hiç tanımadığı Judith, ölüm kalım mücadelesi verirken insanlığın kaderini değiştirecek bir sırla yüzleşiyorlar.
Kitabı üç bölüm halinde ele almamın daha doğru olacağı inancındayım. Fakat hangi bölüm hangi sayfada başlayıp bitiyor bunu söyleyemem. Çünkü bunlar benim kafamda ayırdığım bölümler ve bu biraz sezgisel bir ayırma olacak.
İlk bölüm doğal olarak giriş bölümü. Bu bölümde hikâyeye yoğunlaşmayı zorlaştıran bazı duraklamalar olsa da Yüksel’in akıcı üslubu ve okuyucuyu meraklandırmadaki ustalığı ilk sayfalardan itibaren kendisini gösteriyor. İlk bölümün sonlarına doğru bazı hatalar gözüme çarpsa da romanın beni avucunun içine aldığını inkâr edemem.
İkinci bölümde ise roman çok daha başarılı bir şekilde akıyor. Yazarın elinin alıştığını ve acemilikten bu bölümde biraz sıyrıldığını düşünüyorum. Ayrıca bu bölümde bilimkurgunun dozu artıyor ve bu da öyküyü nefes kesici bir hale getiriyor. Karakterleri olayların dallanıp budaklanması sayesinde biraz daha yakından tanıyoruz. Ve hepsinin iyi düşünülmüş geri planları var. Bu konuda bir eleştirim de var. Ahmad’dan daha merkezi bir rol oynayan Doruk ve Judith(özellikle de Judith) biraz daha ayrıntılı tanıtılabilir ve hikâyeleri Ahmad’ınkinden daha fazla aktarılabilirdi. Nicola karakteri özelinde bu iş olması gerektiği gibi yapılmış.
Üçüncü bölümde aksiyonun dozu tavan yapıyor ve her şey çözülüyor. Bilimkurgu da devam etmekle birlikte tüm o hengâmenin içinde felsefi bir hal alabiliyor. En sevdiğim ayrıntı bu oldu. Özellikle en sonunda kitabın bitti dediğim yerde beklemediğim bir şekilde koyduğu nokta benim için çok şaşırtıcıydı.
M4Y4, başarılı kurgu ve konusuyla, yazarın yeteneğiyle sevgimi kazanan bir roman. Fakat bazı eleştirilerim de var. Birincisi, karakterler arasındaki diyaloglar yer yer Hollywood filmlerini andırıyor. Biraz daha orijinal olabilirdi. İkincisi, sahne geçişlerinde kopukluklar var, özellikle üçüncü kısımda ve özellikle en heyecanlı sahnelerde. Bazen ne oluyor ne bitiyor, anlamak zorlaşıyor. Bir de benim gibi bir bilimkurgu severin beklentisi, bu eserdeki bilimkurgunun dozunun biraz daha yüksek olmasıydı. Çünkü o bilimkurgusal öğeler, birkaç kitaptan oluşan bir diziyi doldurabilecek ve kendi mitolojisini oluşturabilecek harikulade konular(kısacası tadı damağımda kaldı).
Yüksel Yılmaz, yeni bir yazar ve bu eserinde ne kadar yetenekli bir isim olduğunu kanıtlamış. Elbette hatalar olabilir. Bu durumda editörün yapması gereken bu hataları denetlemek ve yazara yol göstermek olmalıdır. Yukarıda sözünü ettiğim hatalar yazardan çok editörün eksikliğinden kaynaklanıyor.
Bu eleştirilerim M4Y4’ün değerinden bir şey eksiltmiyor. Bu gerçekten iyi bir kitap, daha iyi bir editörün ellerinde başyapıta dönüşebilirdi. Yılmaz’ın sonraki romanını merakla bekliyorum. Çünkü bence kendisinde Türk edebiyatının Adam Fawer’ı olacak potansiyel var.
