Malcolm & Marie İncelemesi: Benim Sevgim Savaş Demek

Malcolm & Marie incelemesi sizlerle. Euphoria dizisi ile Emmy’de en iyi kadın oyuncu ödülünü alan Zendaya ve BlacKkKlansman, Tenet filmleriyle son dönemde yıldızı parlayan John David Washington’ın başrollerinde yer aldığı Sam Levinson imzalı yapım hakkındaki eleştirimiz karşınızda.

İşte Sam Levinson’ın Netflix kütüphanesindeki yerini alan karantina ürünü yeni filmi hakkındaki ilk yorumlarımız.

Sam Levinson’ın bu filmi klostrofobik ve karantina atmosferi altında geçiyor. Malcolm (John David Washington) karakterinin çektiği bir filmin gala gecesi sonrasında oyuncu sevgilisi Marie (Zendaya) ile yaşadıkları derin bir ilişki tartışması üzerine odaklanıyor. Ancak baştan söyleyelim. Bu sadece bir ilişki tartışması değil. Hem Malcolm hem de Marie için kişisel bir sorgulama, yüzleşme. Birbirine saatlerce bağıran, çığlık atan, aşağılayan, dövüşerek sevişen bir çifti izlemek istiyorsanız, belki de bu size göre bir filmdir.

Malcolm & Marie Konusu

Malcolm yaratıcılığının doruk noktasında siyahi bir film yönetmenidir. Yeni yapımı için gala düzenlenmiştir. Bu parlak işin bir başyapıt olduğu konuşulmaktadır. Malcolm’un yaptığı bu filmin konusu uyuşturucudan kurtulup hayata tutunmaya çalışan bir kadın üzerinedir. İlham kaynağı ise oyunculuk yapan sevgilisi Marie’den başkası değildir. Eleştirmenlerin hayran kaldığı film çoğunlukla Marie’nin gerçek hayat öyküsünden esinlenilmiştir. Ancak buna rağmen Malcolm filmin gala gecesi yaptığı konuşmada Marie’ye teşekkür etmemiştir.

Üstelik filmin başrolünü de Marie yerine Taylor isimli başka bir kadına vermiştir. Bunun üzerine gala gecesi sonrası yapım şirketinin onlara ayarladığı bir malikanede yalnız kaldıkları anda Marie, Malcolm’a karşı bir savaş başlatır.

Malcolm’un küçük bir görmezden gelme olarak gördüğü bu olay Marie için ilişkilerinin tümünü etkileyen davranışsal yanlışların en net özetidir. Yer yer birbirine çığlıklar atmaya varan, yer yer ateşli cinsel isteğe dönüşen ve yükselip alçalarak tüm gece boyunca devam eden bu sonuçsuz tartışmalar sadece ilişki sorunları çerçevesinde kalmaz. Hırsların, narsist tavırların, ilham kaynaklarının ve bu kişilik problemlerinin dışında siyahi yönetmenlere karşı ırkçı bakış açılarının tartışıldığı bir atmosfere doğru genişler.

Acımasız ve Tutkulu Bir Aşk Hikâyesi

Peki Levinson ne anlatmak ya da neyi başarmak istiyor? Açık bir gözle baktığımız zaman filmin amaçları çok net. Levinson en başta tüm acımasız ve tutkulu yönleriyle bize bir aşk anlatmak istiyor. Ancak bu aşkı ayrıntıları ön plana çıkararak, göz ardı edilen küçük sorunları ortaya dökerek yapıyor. İlişki içerisindeki bu detayların karakterlerin kişilik özellikleri, tavırları, sözleri ve bakış açılarını en net gösteren bir turnusol olduğunu ortaya koymayı hedefliyor.

Özellikle Marie’nin tekrar tekrar ortaya döktüğü birçok sorun ve bu sorunlardan çıkardığı önermeler Malcolm’un megaloman kişilik yapısını net bir şekilde anlamamızı sağlıyor. Film boyunca bir biten bir başlayan bu tartışmalar çoğunlukla bir saldırı şeklinde oluyor. Yani Malcolm ve Marie birbirlerine hem kişilikleri hem de yaptıkları işler üzerinden birçok aşağılayıcı, acıtıcı saldırıda bulunuyor. Ancak bu savaşın bir kazananı yok. Her tartışma karşı taraf tarafından daha sert bir saldırıyla savuşturuluyor. Bu sert ikili çoğunlukla birbirlerine olan sevgiye ve cinsel isteğe de karşı koyamıyor. Levinson’ın ilk hedefi muhtemelen kendisinin de maruz kaldığı bu tarz bir aşk ilişkisini anlatmak.

12 Angry Men Rüzgârları

Ama şöyle bir handikap var. Bu filmin hikâyesi tek mekânda ve sadece iki karakter üzerinden anlatılıyor. Bu da Levinson’ın aklına şöyle bir soru getiriyor. Sadece tartışan bir çift izlenilebilir bir şey mi? Burada Levinson’ın ilk çözümü hikâyeye hayali bir aksiyon katmak. Bu aslında 12 Angry Men (12 Kızgın Adam) janrından ve benzer tek mekân film türevlerinden bildiğimiz bir yöntem. Yani bir olay yaşanmıyorsa bu olayı seyircinin hayalinde yaşatalım fikri.

Malcolm & Marie’de de tam olarak bu var. Bu sonsuz ilişki tartışması Malcolm’un yeni filmini ve yapım aşamasını bizim kafamızın içinde hayal ettirerek ilerliyor. Yani biz bir yandan tartışmayı izlerken bir yandan da Malcolm’un filmini kafamızda canlandırıyoruz. Açık konuşmak gerekirse uygulanan bu hayali hikâye örneğinin başarısız bir örneğini izliyoruz. Tek mekân film yapmak ne kadar makul görünse de ‘özellikle bu karantina atmosferinde’ aşılması güç birçok sorunu içinde barındırıyor. Özellikle tekrar eden diyaloglar, tek plan çekimler, uzayıp giden zaman sürekli kopmalar yaratıyor. Tek mekân film yapmanın çok özel bir çaba olduğunu belirtmek gerek.

Sam Levinson’ın Çözümleri

Gelelim Levinson’ın aklına gelen ikinci soruya. İlişki tartışmasını sadece tartışma olmaktan çıkardım. Hayali bir hikâye de kurdum. Peki burada ilgi çekici olan ne? İşte bu noktada Levinson’ın ürettiği birkaç çözüm var. Birincisi bu hikâyeyi siyahi karakterler üzerinden anlatmak. Irkçı bakış açısını eleştirmek. Siyahi bir yönetmen illaki politik bir film mi yapmalı? Sadece aşkı anlatan bir film yapamaz mı tartışması yaratmak. Bu ırkçı eleştiri detayları dışında Levinson tartışma yaratmak için başka bir silah daha kullanıyor. O da film eleştirmenlerini aşağılamak ve ağzına geleni söylemek.

Film boyunca Malcolm özellikle beyaz ırk film eleştirmenlerine sövüp duruyor. Hatta bazen karakterlerin tartışmaları ikili bir tartışmadan kopup bitmek bilmeyen bir monoloğa dönüşüyor. Bu çerçevede Levinson’ın diğer bir çözümü film yapımı ve yaratımı üzerinde tartışma yaratmak. Malcolm’un monologlarında bir filmin nasıl yapılması gerektiği üzerine birçok yargı var. Yani Levinson bu vasat filmi için bir sansasyon yaratmanın peşinde. Özellikle Hollywood’da etkisi yüksek olan eleştirmenlerin ilgisini çekmeye, ona saldırılmasını sağlamaya çalışıyor. Yani kaostan beslenmek istiyor.

Özetle Malcolm & Marie ilişki tartışmalarından çıkarılan karakter analizlerini, hayali bir film hikâyesi üzerinden, içine Abd’deki ırkçılığı katarak anlatmanın peşinde.

Oyunculuklar, Teknik Meseleler ve Final

Bu çabanın içinde en parlak öğeler ise Zendaya ve John David Washington’ın performansları. Bizi filmde tutan yegane şey, çoğu zaman cesur sahnelere de evrilen bu oyuncu performansları. Özellikle Zendaya’nın suskun anlarında bile karşısındakinin psikolojisini ezen üstünlüğü çarpıcı. Uzun diyaloglar, monologları geçekçi kılmak, altından kalkılması zor bir oyuncu deneyimi.

Teknik anlamda da oldukça sade bir iş. Oldukça küçük bir ekiple prodüksiyonu tamamlanmış. Dekor anlamında evin kendi yapısının dışında sunduğu pek bir şey yok. Müzik seçimlerinin ise atmosfere katkısı oldukça yüksek.

Levinson’ın kısa sürede yazdığını ve yapımının da hızla bitirildiğini bildiğimiz Malcolm & Marie hakkında birkaç genel değerlendirmeyle bitirelim.

Öncelikle film yapımı hakkında film yapmak çokta parlak bir fikir değil. Bu tür yapımlar ya çok fazla yüceltilir ya da yerin dibine sokulur. Örneğin David Fincher’ın yeni filmi Mank de film yapımı hakkında bir film. Ancak orada bunu yıkmak için ne kadar çaba verildiğini görebilirsiniz. Bunu Malcolm & Marie’de göremiyoruz. Bu nedenle aklımıza şu soru takılıyor: Bir yönetmenin film yapımı hakkında fikirleri, hikâye bulmak için insanları nasıl kullandığı, bireysel hırsları neden bizim dikkatimizi çeksin? Temelde anlatılan ilişki zaten ilgi unsuru olarak yeterli. Bu temayı felsefi tartışmaların, sektör tartışmalarının içine sokmanın yanlış bir tercih olduğunu düşünüyorum.

Dediğim gibi birbirlerine çığlık atan bir çifti, sinema sektörü içinde ezilen, yaratım acıları ve arayışlarındaki bir yönetmenin isyanlarını duymak hoşuma gider diyorsanız bu film de hoşunuza gidecektir.

Siz de yapım hakkındaki yorum ve eleştirilerinizi Kayıp Rıhtım Forum’da bizimle paylaşabilirsiniz.