Konuk Yazar
İlker Korkutlar, Venüs Projesi adlı kitabının yazım serüvenini anlatıyor. Geçen ay raflardaki yerini alan eser, fütürist Jacque Fresco’nun gelecek dünya hayalinden ilhamla kurgulanmış bir macerayı konu ediniyor. Korkutlar, kitabının ortaya çıkış sürecini ve yazım aşamasını Kayıp Rıhtım okurları için kaleme aldı.
Her yazar aynı zamanda iyi okuyucudur; ben de yazmaya başlamadan önce okuma açlığımı giderecek bir roman aradım. Çeşitli internet sitelerinde araştırmalar yaptım, fakat tam istediğim gibi bir roman bulamayınca, neden ben yazmıyorum, diye düşündüm. Venüs Projesi, uzun araştırmalar ve çalışmalar neticesinde bir araya gelmiş bilim temelli bir roman. Tarihçi Noah Harari’nin kitaplarını okurken fütürist Jacque Fresco’nun düşüncelerini felsefi açıdan geliştirip bu iki öngörüyü temel alan bir bilimkurgu romanı olsa zevkle okuyacağımı düşünmüştüm.
Venüs Projesi bir manifesto, bir ütopya; sistemin olduğu şekliyle daha fazla devam edemeyeceğinin, insanların artık bunu istemediğinin bir manifestosu. Fresco’nun gelecek projeksiyonlarını gördüğümde aklıma ilk gelen soru şuydu: İnsanlık bir gün bu seviyeye ulaşacak mı? Günümüzdeki teknolojik gelişmeler, yapay zekâ, çevre sorunları, yenilenebilir enerji, kuantum bilgisayarı ve uzay yolculuklarını hesaba katarak insanların yirmi beş yıl içinde ideal olarak nasıl yaşayacaklarını hayal ederken, kendimi bu konuları yazarken buldum. Sonuçta her şey, değişime ihtiyaç duyup “Bu konuda ben ne yapıyorum ki?” sorusuyla başladı.
Bilimsel konular her zaman ilgimi çekti. Bir yerlerde bir bilgi kırıntısına rastladıysam, ipucunu takip etmeyi, beni sürüklediği konuları araştırmayı seviyorum. Mesela ilk kez “çift yarık” deneyini gördüğümde epey heyecanlanmıştım. Çünkü bu, geleneksel bilim dışında, neredeyse fantastik diyebileceğimiz bir fenomenin kapılarını açıyordu. Gerçekten de oradan kuantum fiziğine, fraktal geometriye, derken epey farklı konularda araştırma yapma fırsatı buldum. Tek bir cümle yazabilmek için üç ay araştırma yaptığım da oldu, daha derine indikçe yazdıklarımın aslında çöp olduğunu, bütün bir bölümü gözden geçirip düzeltmem gerektiğini fark ettiğim de.
Ekonomi eğitimim ve İngiltere’de uzun yıllar yaşarken yaptığım işletme yüksek lisansımın bana öğrettiği; kapitalizmin modern yaşamı kasıtlı olarak, bizi depresyona sokmak için tasarlamış olduğuydu. Elimizdekiyle mutluysak neden daha fazlasını isteyelim ki? Yaşlanma geciktirici kremi nasıl satarsınız? Tabii ki insanları yaşlanmaktan korkutarak… Sigortayı nasıl satarsınız? İnsanları kaygılandırarak; ya evine hırsız girerse, ya kaza yaparsan, ya yangın çıkarsa, ya ölürsen… Halinden memnun olmak, ekonomi için iyi olmadığından, bu dünyada sakin kalabilmek meziyet haline geldi. Artık değişim kaçınılmaz.
Venüs Projesi Kitabında Neler Var?
Venüs Projesi’nde çok karakterli ve çok katmanlı bir yapı var: Büyük felaketten hemen önce kriyojeni prosesiyle dondurulan babasını hayata döndürmek için 2045 yılında çalışan Derin, 2010 yılında plazada çalışan, yurt dışı yüksek lisanslı bir mühendisken kuantum bilgisayarı yapmak ve sistemi değiştirmek için hayatını altüst eden Demir, gayrimenkul şirketleri patronu Nihat, şehir yaşamını terk edip kendi yaşamını kuran Mert, savant hacker Sai, ya başlangıç bölümündeki Mısır firavunu bağlantısı da neyin nesi? Karakterlerin yolları bir yerlerde kesişecek, böyle anlatınca aslında romanın biraz da zamanla ilgili olduğunu anlıyoruz. Ve tabii ki aşk…
Roman karakterlerini gerçek hayattan almayı seviyorum. Sosyal medyada Caddebostan’da yaşarken şehir yaşamını bırakıp Alakır nehri kıyısında bir köye yerleşen Birhan ve Tuğba çiftini gördüğümde hikayelerinden etkilendim ve onları da romana dahil etmeye karar verdim. Romanın ilk versiyonlarından birini gönderdim; okuyup yorumlarını belirtmeleri başlı başına mutluluk vericiydi. Onların düşüncelerini, gerçek hayatta neler yaşandığını öğrenmek, roman karakterlerini daha da ayrıntılı yazabilmek konusunda epey yararlı oldu. Birkaç ay önce ziyaretlerine gittiğimde sanki uzun zamandır tanıdığım arkadaşlarıma gidiyor gibi hissettim. Hele Tuğba’nın dediği, “Sanki buraya gizli kamera koymuş gibi anlatmışsın,” çok güzel bir iltifat.
Bir gece kuşu olduğum için herkes yattıktan sonra yazmayı tercih ediyorum. Mum veya gaz lambası ışığında, kahve ve kedi mırlamaları eşliğinde yazmaktan epey zevk alıyorum. Yazdıklarımı gün ışığında okuduğumda bazen o kadar da parlak olmadığını düşündüğüm de oluyor, beğendiğim de. Yazmayı düşünen birine tavsiyem şu olurdu: Hiçbir zaman vazgeçmeyin, teslim olmayın. Sonuçta siz oldu demeden önce yazdığınızı değiştirmek, düzeltmek, geliştirmek için binlerce hakkınız var. Aynı kelimeleri yazıyor olsanız bile sihirli bir şeye dönüşene kadar çalışmaya devam edebilirsiniz. Bir şey daha: Arkadaşlarınıza, çevrenizdekilere okutun; sizi acımasızca eleştirebilecek kadar yakınlarınıza… “Güzel olmuş,” iyi bir eleştiri değildir. Herkes okuduğu hikâyenin neresinden zevk aldığını, neyinden sıkıldığını, hangi karakterle kendini özdeşleştirdiğini bilir. Çevrenizdekilerden gerçek eleştiri alana kadar peşlerini bırakmayın. Ancak bu şekilde size göre mükemmel bir sonuca ulaşabilirsiniz.
Bence bilimkurguyu diğer türlerden ayıran bir yönü var; bütün kurallarıyla yeni dünyanızı oluşturmak zorunda kalıyorsunuz. Mesela bugünü anlatırken; İstanbul, Beşiktaş’ta bir apartman dairesi, dediğinizde bunu birkaç cümleyle ayrıntılandırmanız yeterliyken, 2050 yılında Beşiktaş’ta bir apartman dairesi deyip bırakamıyorsunuz. Her ayrıntısını tek tek düşünüp kurgulamanız, bu ayrıntıları da birbiriyle çelişmeyecek şekilde romanınızın içine serpiştirmeniz gerekiyor. Bu yönüyle saf hayal gücü… Bilimkurgu romanlarının; Orwell’in 1984’ü, Le Guin’in Mülksüzler’i gibi, dünyayı değiştirdiğini ve değiştirmeye devam edeceğini düşünüyorum.
İlker Korkutlar
Venüs Projesi hakkındaki yorumlarınızı bizimle Kayıp Rıhtım Forum üzerinden paylaşabilirsiniz. Sitemizdeki diğer yazar maceralarına ulaşmak için buraya tıklayabilirsiniz.
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.