Love, Death & Robots 2. Sezon İncelemesi: Beklenmedik Hayal Kırıklığı

Love, Death & Robots 2. Sezon, 14 Mayıs 2021 tarihi itibarıyla Netflix kütüphanesindeki yerini aldı ve bizler de heyecanla izledik. Peki ne umduk, ne bulduk? David Fincher ve Tim Miller imzalı bu sanat eseri niteliğindeki antolojinin 8 bölümlük yeni sezonu, bekleneni verebildi mi?

Kontrolü ele alan yapay zekâlı makineler, modifiye edilmiş daha güçlü insanlar, neredeyse ölümsüzlüğe erişmiş insanların yalnızlığı, vücudunun benzersiz yapısı nedeniyle avlanan bir ölümsüzün macerası, neden var olduğu bilinmeyen zombiler, Noel Baba’nın gerçek yüzü, ölümle burun buruna gelen birinin korku dolu anları ve son olarak farklı gözlerden benzersiz ama aynı zamanda bir o kadar da bizlere benzer bir bedenin çürümeye yüz tutan yolculuğu…

Tanıtım sonrası ve hatta belki de bölüm analizleri sonrası söylemem gereken şeyi, doğrudan sizlere aktarmak istiyorum. Görselliğin ihtişamına rağmen yarım kalmış bir sezon ile karşı karşıyayız. Bu yazıyı kaleme almam, tüm bölümleri izledikten ve üzerine kısa bir arka plan araştırması yapmamdan hemen sonra oluyor. Bu nedenle, başlığa da eklediğim “hayal kırıklığını” açmam gerektiğini düşünüyorum.

Love, Death & Robots 2. Sezon: Havada Kalan Hikâyeler

Ne yazık ki Love, Death & Robots 2. Sezon, ya da Netflix’in deyimiyle 2. Cilt, beklenenin çok altında ve sonu bir türlü bağlanamayan yarım kalmış hissiyatlı bölümlerle final yaptı. İlk sezona göre bölüm sayıları düşmesine ve buna rağmen bölüm uzunlukları 10 dakikanın altında kalmasına rağmen umulan çıkışı bir türlü yapamadı. Animasyon teknikleriyle yine göz dolduran bir işçiliğe imza atılsa da, çoğu bölüm sanki güncel bir oyunun giriş öncesi animasyonundan farksız kurgular gibiydi.

Serinin ilk cildi çıktığında bazı yerli ve yabancı platformlarda, özellikle bazı bölümlerin çok fazla “bitirme tezi” projesine benzediği yorumlarını okumuştum. Ancak genel olarak beklenmedik şekilde felsefi altyapısı ile bizlere harika duygular yaşatan maceraların böyle bir benzetmeyi hak etmediğini düşünmüştüm. Fakat ne yazık ki, yeni gelen 8 bölüm için animasyonların fazlasıyla profesyonel olması dışında kurgu ve senaryo anlamında “bitirme tezi” gibi bir proje olduğunu kabul etmem gerekir. Sanki “bakın elimizde imkân var ve harika animasyonlar hazırlayabiliyoruz,” demek için yapılmış bu bölümler. Yaptıkları bu kısa videolarla büyük şirketlere gidip uzun metrajlı devasa bir film için bütçe talebinde bulunacaklarmış gibi hissediyorsunuz izlerken. Bu da moralinizi oldukça düşürüyor.

Biliyorum, başlar başlamaz çok fazla olumsuz konuştum gibi duruyor ama size asla “izlemeyin, zamanınızı boşa harcarsınız” gibi bir şey söyleyemem. Doğru, ilk sezon kadar felsefi derinliğe sahip değil. O kadar etkileyici senaryolar içermiyor. Yine de animasyon tekniklerinin nasıl geliştiğini görmek ve yetersiz de olsa bazı bölümleri izlerken keyif almak sizin elinizde.

İyi İşçilik Kötü Senaryo

Muhtemelen ilk sezona göre verdiğimiz bu tepkinin bir diğer sebebi de, ilk sezonu arkasındaki isimleri bilsek dahi biraz beklentisiz izlememizden kaynaklanıyordu. Daha doğrusu beklentisiz demeyelim de, ne göreceğimizi bilmediğimiz için ortaya çıkacak iş hakkında bir tahayyülde bulunamıyorduk. Black Mirror’un animasyon evreninde geçen versiyonu gibi gözüken bölümlerle bizleri çok kısa sürede tavlamış ve vermek istediği mesajları oldukça iyi şekilde aktarmıştı. Haliyle devam sezonu için beklentiler arttı. Ne yalan söyleyeyim, özellikle bölüm sayısının azaldığını düşününce daha da mutlu olmuş ve daha az ama daha yoğun tempoda işçiliklerin bizleri beklediğini umut etmiştim. Animasyon kaliteleri açısından bakınca bunu görsek de, daha fazlasını aramanın hayal kırıklığından başka bir getirisi olmayacağını düşünüyorum.

Havada kalan hikâyeler sanıyorum bu sezonun en büyük sorunlarından biriydi. Bazı bölümleri heyecanla izliyor ama jeneriği görmeye başlayınca kendimi “Ne oldu şimdi?” demekten geri alamadım. Favorim diyeceğim bir bölüm arasaydım açıkçası ne söylemem gerektiği konusunda zorlanırdım. Örneğin ilk sezon için hızlıca Zima Mavisi, Üç Robot, Aquila Yarığı’nın Ötesi, İyi Avlar ve hatta Tanık gibi bölümlerini favorim olarak sayabilecekken bu sezon için bunları söyleyemiyorum ne yazık ki. “Sürpriz Noel Baba” belki de yeni sezondaki en anlamlı bölümlerden biriydi ama onda bile bir yarım kalmışlık hissiyatı vardı. Sanki bölümler sadece birkaç dakika daha uzun olsa bir sonuca bağlanacakmış da vazgeçilmiş gibi duruyordu. Sonu ve bazı soruların cevaplarını bilerek izleyicinin hayal gücüne bırakmış gibilerdi.

 

Bölümler Üzerine

Örneğin son bölüm olan “Sahile Vuran Dev”de ne anlatmak istediler, tam olarak neyi anlatmak istediler veya insancıllığı bir dev üzerinden resmedip farklı açılardan bazı gözlemler yaparak bizlere ne kattılar hiç anlamadım. “Yüksek Otlar”da her zaman aynı yer ve aynı zamanda ortaya çıkan parıldayan zombiler ile defalarca işlenmiş olan bir konuya ne gibi bir yenilik katmak istediler hiç anlamadım. “Snow Çölde”de nihayet kendisi gibi ölümsüze yakın birini şans eseri bulan ama bu süreçte izlemesi keyifli ve sağlam bir animasyon aksiyon göstermek dışında ne verdiler hiç anlamadım. 2. Bölüm olan “Buz”un ise böyle bir seride yer almasının sebebini hala anlayamıyorum. İki kardeşten biri modifiye edilmiş, insanüstü güçlere sahip olmuş. Ama buna rağmen tamamen normal olan kardeşi tarafından kurtarılıyor. Yani? Bölümün tek iyi yanı, buzları kırıp hava almak için yüzeye çıkan balinaların görselliğiydi sadece.

Tüm sezon boyunca beni en çok etkileyen bölüm “Nüfus Kontrol Ekibi” ve “Otomatik Müşteri Hizmeti”ydi. Sonuca bağlanmış gözüken yapımların ileride başımıza gelebilecek olaylardan kısa kesitler sunmaları hoştu. En azından kendi içlerinde bazı sorgulamalar sunuyordu.

Bilmiyorum, belki de pandemi yüzünden, belki de ilk sezona göre daha az vakitleri olduğundan dolayı Love, Death & Robots 2. sezonu tam anlamıyla istenileni veremedi. Yine de ilk sezonu ile gönüllerimizi kazanmış bu ekibin ortaya senaryo anlamında daha iyi işler çıkarmasını beklerdim. Kendi başına değerlendirince ve ilk sezon göz önüne alınmadığında yine de çoğu yapımdan iyi olduğunu söyleyebilirim. Bilindiği gibi seri 3. sezon onayı da aldı. Bu nedenle son olarak tek diyebileceğim şey, yeni sezonun 2. sezona göre daha iyi olmasını umut etmek. Yeni bölümlerle devam edecek olan yapımdan beklentiler hâlâ belli bir seviyenin üzerinde.

Peki ya sizler Love, Death & Robots’un yeni sezonunu izlediniz mi? Bir önceki sezona göre kıyaslarsanız nasıl buldunuz? Yorumlarınızı Kayıp Rıhtım Forum üzerinden bizlerle paylaşmayı unutmayın.