Seray Soysal
1974 yılında yayımlanan Mülksüzler romanıyla hem bilimkurgu alanındaki hem de genel olarak edebiyat camiasındaki yerini sarsılmaz temellerle atan ve geçen günlerde aramızdan ayrılarak hepimizi üzen Ursula K. Le Guin, yazmayı bir an olsun bırakmayan ve edebiyatın pek çok kulvarında yeni yazarların yarışması için eserler verip onlara aynı zamanda bir örnek teşkil eden bir yazardı. Aynı zamanda bastığı yerlere adımlarını düşürmeye ve yolundan gitmeye çalışan gençlere edebiyatın fırtınalı denizlerinde izlemeleri için rota belirlediği bir kitapla da onları destekliyor. Tabii siz dümeni yaratıcılığın yanında Rıhtım’a doğru da kırabilirsiniz.
Sözün özü, aktivist kimliğini de yazdığı tüm eserlerin alt metninde görebileceğimiz yazarın orijinal adıyla Wild Girls olarak anabileceğimiz kitabı daha önce Versus Kitap’tan Yaban Kızlar başlığı yakıştırılarak çevrilmişti. Sonunda bir de yazarın bir denemesine ve ufak bir söyleşisine yer veren Ayrıntı Yayınları, Vahşi Kızlar ismini kitaba daha uygun gördü.
Vahşi Kızlar – Ursula K. Le Guin | Arka Kapak Tanıtımı
Nebula Ödülü’ne layık görülmüş bu çalışmada, kılıç ve ipek toplumunda esir alınmış, adaleti bulma azimleri onları şiddetli ve aşkla dolu bir sona kavuşturan iki “toprak çocuğunun” hikâyesi anlatılmaktadır. Kitapta aynı zamanda şirketleşmiş yayıncılığın iddialarını ve kapitalizmin temel varsayımlarını çürüten “Okurken Uyanık Kalmak” adlı bir deneme; bunun yanı sıra Amerika’nın en tanınmış bilimkurgu yazarı olan Le Guin ile yapılmış ve onun bilinmeyen yanlarını gözler önüne seren “Açıksözlü Bir Söyleşi” başlıklı bir mülakat da yer almaktadır…
“Fantezi Âleminin Kraliçesi”
— Washington Post
“Kurmacanın bütün büyük yazarları gibi, Ursula K. Le Guin bizi yeniden canlandıran, yüreklerimizi hafifleten hayali dünyalar yaratıyor.” —Boston Globe
“Onun karakterleri karmaşık ve akıldan çıkmayan ve yazarlığı güçlü sezişiyle dikkat çekicidir.” —Time
“Kalemini nadiren görülen bir ahlaki ve psikolojik entelektüellikle kullanıyor. Gerçekten yaptığı şey fabllar yazmaktır: Hayat, ölüm, aşk ve cinsellik gibi dünyevi meseleler hakkında olağanüstü bir şekilde çapraşık ve muazzam yaratıcı masallar.” — Newsweek
“Kendine has ve inandırıcı olmaları itibariyle, Le Guin’in karakterleri uzun soluklu bir yaşama sahiptirler.” — Publishers Weekly
“Onun dünyaları katı bir sanatkârlıkla biçimlenmiş psikolojik önsezileri akla kazıyor.” — Library Journal
“Aşırılık, risk ve zekâ istiyorsanız, Le Guin’i deneyin.” — San Francisco Chronicle
Locus, Asimov ve Nebula ödüllü, vahşiye özlemle dolu 112 sayfalık kitap, dilimize Seda Taş tarafından kazandırılmış. Merak edenlerdenseniz en kısa zamanda en yakın kitapçıdan edinmenizi öneririz.
Versus baskısını okuyup sevmiştim, fakat Ayrıntı farkı nedeniyle tekrar okumak isterim
Kaldı ki Le Guin kitaplarının her okumada daha derinlere dalmak gibi bir özelliği var.
Hazır yeri gelmişken bu güzel kitap için yorumumu da yapmış olayım.
Le Guin’e Locus, Asimov ve Nebula Ödülü kazandıran “Yaban Kızlar” öyküsü, şüphesiz ki okura bir değil, birden fazla şeyi aynı anda sunuyor. Bir yanda cinsiyet ayrımcılığı, diğer yanda ırkçılık ve sınıf ayrımı, bir diğer uçta ise ekonomik dengeyi görüyoruz. Ya da gelir adaletsizliğini. Bu kısacık, her zamanki gibi yalın ve okuması kolay öyküde sizi diliyle yormadan, sadeliğin sularında yüzdürerek derin düşüncelere sokuyor. Aslında şöyle bir durum var, son sayfanın son paragrafına kadar belki de hiçbir şey anlamayacaksınız. Ne fark eder? Siz bu saydıklarımı kaçırsanız bile sonu size kaçırdıklarınızın tamamını hatırlatır nitelikte.
Öyküde en çok sevdiğim yan, cinsiyet ayrımcılığında bahsederken erkeklerin hakkını da vererek eleştirmesi olmuş. Kadınlara köle gibi davranan erkeklerden çok, eşlerini seven ve onlara düşkün erkekler görüyoruz. Ancak bu erkekler aynı zamanda güçlü, lider ve aileden sorumlular. Tüm güç ve sorumluluk yine onların üzerinde. Yazar istese, bildiğimiz ve gerçekçi olarak kabul edebileceğimiz, sevgisiz erkek modeli ve kölesi gibi kullandığı kadını portresini burada çizebilirdi. Bu kurgu da olmazdı, çünkü varlıklarını biliyoruz. Ancak “tam olarak” yapmamış. Ayın karanlık yüzü kadar aydınlık yüzünün varlığına da dikkat çekmiş, hakları teslim etmiş. Fakat eleştirisinden ve yanlış gördüğüne parmağını saplamasından da vazgeçmemiş. Ondan bekleyeceğimiz gibi.
Bir diğer beğendiğim kısmı adaleti işleyişiydi. Adaletin ne olduğunu bilmeyen bir toplumda isyanın düşünülemeyeceğinden öykü içinde bahsederken ne kadar haklı olduğunu, karakterlerin tepkileriden rahatlıkla çıkarıyoruz.
Kitap 100 sayfa, ancak Yaban Kızlar öyküsü 54 sayfa sürüyor. Arından gelen iki makale, bir söyleşi ve birkaç şiirse bonus olarak önümüzde duruyor. Le Guin’in yazdığı iki makaleyi de hararetle kafa sallayarak, her sözüne katılarak okudum. Eleştirdiğim konulara düşünmediğim bakış açıları getirmesi de beni ayrıca mutlu etti.
İncecik ancak dopdolu, yalın görünümlü girift bir kitaptır Yaban Kızlar.
Meraklılarına duyurulur.