Beyza Taşdelen
Yarını düşünmeden yağmaladığımız doğanın hesabının sorulacağı o gün geldi desek ne dersiniz? Hem de, bizzat hayvanlar tarafından düzenlenen ve her hayvanın söyleyecek bir şeylerinin bulunduğu bir mahkemede hesap vermemiz gerekeceğini de eklesek? Çünkü İspanyol yazar Jose Antonio Jauregui‘nin, ilk defa Türk okurlarla buluşan ve bir modern fabl olarak sınıflandırabileceğimiz İnsanlar Sanık Sandalyesinde isimli eseri, asırlarca üzerilerinde hakimiyet kurduğumuz hayvanlara insanlıkla hesaplaşmak için bir şans sunuyor.
Özellikle George Orwell sayesinde geniş kitlelere tanıtılmış olan modern fablların, politik alt metin içerme özelliğini sürdüren “İnsanlar Sanık Sandalyesinde”, bunca zaman asla tahtından edilemeyeceğini düşünen bir diktatörün düşüşüne ışık tutması açısından da önemli bir eser. Yazar kimliğinin yanı sıra bir antropolog ve felsefeci de olan Jauregui’nin insanoğlunun yanlışlarını hayvanlar aracılığıyla suratımıza çarptığı ve Yurt Kitap Yayın etiketiyle raflardaki yerini alan kitabın tanıtım bülteni ise şu şekilde:
Papağan Quetzauc: Onları altmış yedi bahar boyunca her gün duydum. Sürüngenlerle alay ediyorlar, böcekleri aşağılıyorlar, memelilerin onuruna dil uzatıyorlar, kuşları hor görüyorlar…
Maymun Wampa: İnsan evladı terterterlediğini, aşna fişne yaptığını ve nalları diktiğini kabul etmek istemez. Diğerleri gibi osoruk üfleyen, çiş işeyen, kaka sıçan bir yaratık olduğu düşüncesine dayanamaz ve gerçek hayvan doğasını gizlemesinin nedeni de budur.
Yaban Tavşanı Frikken: İnsanlar saklanıp cinsel arzularını bastırırlar. Onların hepsi sapık. Bir çiftleşme mevsimleri bile yok!
Domuz Jambenoire: Orada sadece cehennem vardı. Birkaçımız dayanamadı ve basbayağı çıldırdı. İnsanlar buna “Domuz Stresi Sendromu” dediler. Bu benim hücre arkadaşlarımın birinin de başına geldi.
Kedi Spike: Beni tutup kodese tıktıklarında minnacik bir tüy yumağıydım daha. Başta şanslıydım. Beni her çeşşit duruma soktular ama kötü degildi. Bu punk görüntüsü işte büle oldu, kedicik, ümür boyu eklektirik yidim. Sunra beni beyaza alışturdular.
Kurt Branco: İnsanlar mı? Onların hiç onuru yok, zalim ve korkaklar. Elleriyle dövüşmek yerine, düşmanlarıyla yüzleşmek zorunda kalmadan uzaktan, yıldırım hızıyla öldüren korkunç silahlar icat ettiler.
Sivrisinek Fee: Kahrolası insanlar! Ahmaklar! Hiç saygıları yok. Eğer ellerinden gelse hepimizi öldürürler. Böcek! Yaşama hakkı bile olmayan iğrenç, sefiiil yaratıkları ifade ediyor bu sözcük. Bizi görür görmez ezmek, üstümüze basmak, dumanla öldürmek istiyorlar.
Kaplumbağa Taiji: İnsanların açgözlülüğünün sonu yok ama gezegen sınırlı.
Kobra Kali: Homo Sssapiens zalim ve kibirli bir diktatördür ve bütün türler için bir tehdittir. O bu mahkemenin verebileceği en ssssert cezayı hak ediyor: ölüm cezasını!.. Sivrisinek filolarımız ölümcül iğneleriyle bunu gerçekleştirebilir.
Görünen o ki soylarını tükettiğimiz, evlerini yıktığımız ve neredeyse yaşayacak alan bırakmadığımız hayvanların, bize edecek iki çift lafı var. Eğer siz de çevirisi Nur Yener tarafından yapılan bu değerli kitabın sonunda insanoğlunun nasıl bir cezaya çarptırılacağını ya da bu anlatının da tarihten tanıdığımız diğer diktatörlerin hikayeleri gibi son bulup bulmayacağını merak ediyorsanız buyrun okumaya!
