Emrecan Doğan
Aynı zamanda Kayıp Rıhtım yazarı da olan Emrecan Doğan, Karanfilim Desteden adlı yeni öykü kitabının ortaya çıkış hikâyesini anlatıyor. Karakum Yayınevi etiketiyle yayımlanan kitap, toplam on bir öyküden oluşuyor.
Şiir okur musunuz? Elbette okursunuz. Peki, bir araya gelerek beyitleri, dörtlükleri ve kıtaları oluşturan dizelerin arkasına gizlenmiş bir öyküler olduğunu hiç hayal ettiniz mi? Ben, ettim. Karanfilim Desteden – Dizelerin Öyküsü için yola ilk böyle çıktım. İlk başta Melodilerin Öyküsü adında bir kitap görmüştüm, internet üzerinden yayımlamıyordu. Bu bana dizelerin de bir öyküsü olabileceği fikrini ilham etti ama doğrudan doğruya böylesi bir alıntılama yapma niyetinde olmadığımdan erteleyip durdum. Nihayet yazmaya hazır olduğumda, okuduğum kitabın yazarı beni destekledi, sevdiğim şiirlerin bende uyandırdığı hissiyatla kurguladığım öyküleri internette yayımlamaya başladım. Zamanla sadece sevdiklerimi değil, yeni okuduğum şiirleri de kitaba dâhil ettim. Hatta dosyanın yeterince hacim kazandığını düşündüğüm ilk günlerde ikinci bir dosya hazırlamak için, yeni bir şiir listesi dâhi çıkardım. Ancak oradaki öyküleri yazmak beni bugüne kadar hiç çekmediğinden üstlerine alınmış notlar hâlinde kalakaldılar.
Karanfilim Desteden: Yayımlanma Süreci ve Her Şey
O zamanlar için kitabın adı gayet açık sözlü bir biçimde Dizelerin Öyküsü olacaktı. İçinden ne beklemeniz gerektiğini söyleyen bir kitap adı! Tabii bunu o zamanlar yayımlatmak için hiçbir çabaya girmeyince kitap üzerine düşünmedim ve yeni öykü eklemedim. Kitabı yayınevlerine göndermek için harekete geçtiğimde dinlemediğim bir türküden -yanlış yazmadım ya da yanlış okumadınız- esinlenerek Karanfilim Desteden adını ekledim. Dizelerin Öyküsü ise bir alta kaldırılıp, alt başlık hâline geldi. Dosyanın özetini çıkarıp, her öyküyü kısa paragraflar hâlinde ve toplamı 1 sayfayı geçmemek kaydıyla özetledim. O güne kadar bir şeyler eklemeyi başardığım özgeçmişimi ekledim ve yaklaşık yirmi yayınevine gönderdim.
Bunu yaptığımda takvimler 3 Ocak 2022’yi gösteriyordu. Aslında dosyayı düzenlemeye 2021 gibi başlamışken, gönderimi yeni yıla bırakmıştım. Geriye beklemek kalmıştı ama elimde başka öykülerimden oluşan ikinci bir dosya vardı; Bilecik’in Varlığına İnanmayanlar Derneği. Onun da üzerinde çalışıp, iki ay içerisinde düzenledim ve 3 Mart’ta da sıra ona geldi. Onu ise tek bir yayınevine gönderdim, sadece oraya gösterecektim.
Bu arada tabii ki, e-posta gönderdiğim ve kişisel destekli olduğunu bilmediğim yayınevleri çoktan dönmüşlerdi. Bir tanesi daha üçüncü gün dönmüştü. Birkaç tanesi bir ay içinde yazmıştı, iki tanesinin e-posta adresi geçersiz çıkmıştı. Oysa sitelerinde yer alan dosya kabul adreslerine göndermiştim. Bunları karşılayabilecek bir gücüm olmadığından hepsini ret yerine saymıştım. Böylece daha ilk ay biterken elimde 5 ret vardı. Bekleme süreci devam etti ve ben de bekledim.
Bu işin neredeyse %90’ı beklemekse, kalan %10’u da dosyayı yazmaktır. Komik ama ne yazık ki böyle. İçlerinden iki yayınevi kesinlikle olumlu/olumsuz dönüş yapacaklarını söylediler ve sadece birisi gerçekten söylediği zamanda olumsuz görüş bildirdi. Zaman ilerlerken kimse olumlu ya da olumsuz dönüş yapmıyordu. Aslında bu beni pek etkilemedi, zaten işin başında süreci bildiğimden hayal kırıklığına uğramadım. O günlerde de hiçbir şey umurumda değildi.
Üç ay sonra çoğundan yanıt alamayınca, tek bir yayınevine gönderdiğim dosyaya odaklandım ve bu ilk dosya tamamen aklımdan çıktı. Cevap verecek kadar bile önemsenmemişti. Dönüş yapmayanlardan birisi gönderimden tam 10 ay sonra, Kasım 2022’de cevap verdi. Hatta ayın sonlarında olduğu düşünülürse 11 ay bile denebilir. İkinci dosya kabul edilmişti ve yayına hazırlanmaya başlandı. Hızla hazırladık ve tam da sona ulaşmışken bir telefon geldi; Karakum Yayınevi’nin editörü Tamer Sağcan arıyordu. Daha önce nisan ayında aradıklarını ama ulaşamadıklarını, şimdi bir daha denemeye karar verdiklerini söylüyordu.
Görüşmeden sonra kontrol ettiğimde aramanın o tarihte telefona geldiğini gördüm, pek çekmeyen bir yerde oturuyordum ve bu benim operatöre dair benim ilk bahtsızlığım da değildi. Yeni ve ilk kitabını yayımlayan bir yazara şans vermek, eserini kabul etmek zordu. Malum kâğıt tedariki, matbaa hepsi sıkıntılıydı ama Kültür ve Turizm Bakanlığının İlk Eser Desteğiyle bir şansım olabilirdi. O da bana bunu önerdi ve kabul edince de diğer kitabın sürecini askıya aldık. Bir anda basılma sürecinde iki kitabım birden olmuştu.
Ağustos ayının sonunda başvurusu bitecek olan destek için kolları sıvadık. Bütün bir 2 ay süresince kitabın dosyası aramızda gidip geldi. Ağustosun sonuna geldiğimizde her şey tamamdı, kapağı da hazır ederek gönderdik. Bundan sonrası yine beklemekti. Tam olarak 3 ay 16 gün boyunca bekledik. 16 Aralık 2022 günü beklenen haber geldi; dosya, ilk eser desteğini almıştı. Ve yine bekleme süreci geldi, üç ay boyunca son kez bekledim. Nihayet matbaadan geldi ve 1 Şubat itibarıyla her yerde ulaşılabilir oldu.
Sonunda 13 yıllık çabam ilk meyvesini vermişti. Kitabın basım sürecinde ve sonrasında kayıplar yaşadık, hem kişisel olarak hem de ülke olarak. Önce dosyanın desteği aldığını öğrendikten 9 gün sonra, önsözde yer verdiğim kuzenimi, kitap çıktıktan 5 gün sonra da ülkece deprem felaketini yaşadık. Bu yüzden daima buruk kaldı, zaten teması da tamamen buydu. Burada da kitabımın yayımlanma macerasını sizlere açıklarken aynı acıyı duyumsuyorum. Ne yazık ki ateşten günlerden geçiyoruz.
“Karanfilim Desteden – Dizelerin Öyküsü” Ne Anlatıyor?
Kitapta Orhan Veli, Özdemir Asaf, Edip Cansever, Asaf Halet Çelebi ve daha fazlası bulunuyor. Şiirler tamamen telifli olduğundan kitapta yer alamıyor ama internetten kolayca erişilebilir. Dosyayı kaleme alırken Orhan Veli Kanık’ın telifi henüz düşmemişti. O denli eski bir çalışma. Eski demişken buradaki öyküler benim 19 ilâ 21 yaşlarımın arasında yazdığım öyküler olduğundan aynı zamanda ilk yazarlık dönemime bakıyor olacaksınız. Orada kaybetmekten deli gibi korktuğum biri vardı, muziplikle kaygılarımı örtüyordum, gülebiliyordum ve en önemlisi insanlara, dünyaya hâlâ inancım vardı. Her ne kadar kitap içerisindeki öyküler çok daha karamsar bir bakış sunuyor olsa da. Bu yüzden bol bol acemiliklerim var kitapta, bugün de acemiyim ama daha az. Ya da bana öyle geliyor.
Karanfilim Desteden’in ana teması ve sürekli tekrarlanan unsuru ölüm ve sevdiği birini kaybetmek. En başta yer alan “Dalgacı Orhan” hikâyesi hariç; onu da zaten yıllar sonra yazdığımdan ötekilerin yanında daha çocuksu ve aydınlık kaldı. Kitapta Edgar Allan Poe’nun Kuzgun‘u ve geçen sene kaybettiğimiz Rasim Özdenören’in Gül Yetiştiren Adam şiiri de olacaktı. Ancak düzeltmeler sırasında çıkardık. Başka bir dosyada kullanmazsam, büyük ihtimalle ikinci bir Dizelerin Öyküsü kitabında kendilerine yer bulacaklardır.
Söyleyeceklerim bu kadar. Biliyorum, biraz fazla uzattım. Fakat eğer Karanfilim Desteden kitabımı alacak ve okuyacaksanız, zihnime bir bakış atacaksınız demektir. Sizleri bu kadar zihnime buyur ettikten sonra tamamen dürüst olmalıydım. Bu yüzden kitaba dair her şeyi bilmenizi istedim. Karanfilim Desteden – Dizelerin Öyküsü’ne bir şans verdikleri için editörüm Tamer Sağcan’a ve Karakum Yayınevi’ne teşekkür ederim. Kitap temin eden her yerden kolayca ulaşabilirsiniz.
Emrecan Doğan
Emrecan Doğan ve yeni kitabı Karanfilim Desteden – Dizelerin Öyküsü hakkındaki görüşlerinizi Kayıp Rıhtım Forum’da bizimle paylaşabilirsiniz. Sitemizdeki diğer yazar maceralarına ulaşmak için buraya tıklayabilir, , ayrıca tüm içeriklerimizden anında haberdar olmak adına bizi Google Haberler üzerinden takip edebilirsiniz.
Hayırlı olsun. Okuru bol olsun
Teşekkür ederim, herkesi beklerim.