M. İhsan Tatari
Muska, Yatır, Ölümsüz ve Ağrıyan gibi eserlerle hem fantastik hem de bilimkurgu edebiyatımızın yaşayan ustalarından bir olan Sadık Yemni şimdi de “bize has” bir yapay zekâ romanıyla karşımızda.
Erdem Yayınları tarafından okurlarla buluşturulan romanın arka kapak yazısı şu şekilde:
“Alengirli düşler” kurup “Yemni Sözlüğü” kelimeleriyle gizemli hikâyeler yazan Sadık Yemni “Bir Yapı Zekâ Romanı” ile karşımızda. Ela, bugüne kadar bildiğiniz “zekâ”dan başkasını, bugün ve gelecek arasında verilen büyük bir mücadeleyi anlatıyor. İnanan kalplerin iyiliği ile teknoloji ve “yapı zekâ”lar bir bütün oluşturabilir mi? Peki, geleceğin savaşları bugünden yapılabilir mi? Geleceğin savaşlarını kazandığımızda tüm sorun çözülecek mi? Yapı Zekâ’lar dünyasında kim neden seçiliyor? Bağımlılık yapan bir Sadık Yemni üslubu daha okurların gündeminde. Bu kitabı elinizden bırakamayacaksınız…
***
“IS öfkeyle iki kolunu yanlara açınca sol kolu omuz hizasından koparak yere düştü.
“Yok öyle bir şey. Yokkk…”
Bunu derken önce sol kolu koptu, ardından gövdesinin üstü bel hizasından parçalanarak yere düştü. Çatırtı bir melodi gibiydi. Bunu diğer parçalanma ve dökülmeler takip etti. Yapısöküm hızlanarak devam etti. Önce iyice ufalandı. Sonra yapıbozum başladı. IS’in kendini inşa ettiği nesne nano ölçekte değişime uğramaya başladı. Kısa zamanda iyice ufalandı, çürüdü, süblimleşti ve ortadan silindi. Geriye sadece hamam böceği büyüklüğünde simsiyah bir parça kalmıştı.”
Yazarın sosyal medya hesabından paylaştığı örnek bölüm ise şöyle:
“Hacker mısın? Yok olamaz. Hiçbir hacker bunu yapamaz. Henüz yapamaz. Yani tahminim öyle. Ajan mısın yoksa. Gizli şebeke falan? Tapınak şövalyeleri. ”
“O saydıklarının gücü yetmez bu işlere.”
Efe gerçeğin ruhunun esintisini hissediyordu. Birileri niye onu bu kadar masrafla ve zaman kaybıyla sanal bir kıza âşık eder ve buralara sürüklerdi? Neye yarardı? Şaka değeri sıfırdı artık.
“Ela açık konuş. Nesin sen? Yoksa… Yoksa sen dünya dışı bir zekâ mısın? Uzaylı falan mısın?”
“Hayır, yüzde yüz yerli yapımım.”
“Ama şu anda öyle bir teknoloji yok. Bize söylenen böyle yani.”
“Doğru.”
“O halde nesin? Ancak yapay zekâ olabilirsin.”
“Zekâmın yapay denebilecek tek bir unsuru bile mevcut değildir.”
“Nesin peki?”
“Yapı Zekâ denebilir kelimeleri çok zorlamadan. Sırf zekâdan ibaretim.”
Efe’nin yaşadığı şoktan dili tutulmuş gibiydi. Bu anları gerçekten yaşamak filmlerde izlemekten çok farklıydı. Kafatasının içinde bir karıncalanma başlamıştı. Aklı formatlanıyordu adeta.
“Bu oyunu niye kurdum peki bir fikrin var mı?”
Efe, “Yok.” dedi ve rüyada gibi etrafına baktı. Muavin bir yolcuya su vermiş ön taraftaki yerine dönüyordu. Otobüs yarı doluydu. Önden üçüncü koltukta 7 numarada oturuyordu. Gelirken de 7 numarada oturmuştu. Dönüş tercihi kendisinindi. 19 yaşında bir üniversite öğrencisi olarak, kurulan tezgâhın sofistike yapısının sersemletici etkisindeydi. “Vay canına” diye geçirdi içinden. Kendine elli bir yaşında bir avukat süsü vererek Selma hanımın gönlünü fetheden de Ela’ydı. Onun istediği her karaktere bürünebileceğini hayal etti. Olmayan bir dükkândan ödemeli mamul yollayan, zillere uydurma etiketler taktıran, yoluna teşrifatçı ve haberci dizebilen biri daha neler yapabilirdi.
“Olmaması normal. Bir şeyi iyi bil. Seni küçük düşürmeye niyetim yoktu. Ayrıca pasta için de teşekkür ederim. Yemiş gibi oldum.”
Efe içini çekti ve “Neden bir kız?” dedi.
“Zekânın ve hissiyatın yanına biraz hormonal katkı iyi gider diye düşündüm. Oradan hareketle sana gerçek aşkın eşsiz ve bitimsiz mertebelerini açtım. Sana gayret ve heves aşıladım.”
Retro bir kapak çalışmasıyla karşımıza çıkan 328 sayfalık roman şu anda tüm kitapçılarda. Türün sevenlerine duyurulur…
