Elif Şeyda Doğan
Kötü talih nasıl kokar? Onun peşinizden geldiğini koklayarak anlayabilir misiniz? On yeni yaşındaki Alice, otobanda ve arabalarda geçen çocukluğu boyunca kötü talihi kokladı. Kokudan kaçtı. Yine de bir şekilde kokuyu ararken buldu kendini. Sonunda buldu: Artülke’den Masallar kötü talihin kesif kokusunu saçıyordu.
Melissa Albert’in Genç-Yetişkin türdeki 384 sayfalık kitabı “Efsunlu Koru”, New York Times Çok Satanlar listesinde yer edindi. Albert’in üçleme olarak planladığı aynı isimli serisinin ilk kitabı “Efsunlu Koru” Çınar Yayınları tarafından 1. baskısı Kasım 2018’de yayımlandı.
Yankı Enki editörlüğünde, M. Boran Evren’in çevirisiyle yayıma hazırlanan kitabın kapak tasarımı Cüneyt Çomoğlu, sayfa tasarımı ise Taylan Polat tarafından yapıldı. Kitabın ilk birkaç bölümünde hiçbir olay örgüsü hissedememiş olmama rağmen Alice’in zorluklara karşı inadıyla kitaba bağlandım ve aralarında kendime yer buldum. Sayfa ve kapak yapısının hafifliğiyle sırt çantamda “Efsunlu Koru” taşıdım.
“Buranın ötesine geçmenin tek yolu içinden geçmek, ormanın içinden, masalın içinden, acının içinden…”
Alice, şanını peri masalları yazarak kazanan Althea Prosperine isimli gizemli feminist yazarın torunu. Prosperine, “Efsunlu Koru” adındaki kimsenin bilmediği gizemli bir yerde yaşayan, karanlık peri masallarıyla tanınan bir yazar. Artülke’den Masallar isimli kitabı ile büyük bir okur kitlesine ulaşıyor. Alice’in anneannesiyle hiç anısı yok. Onu gazete yazılarından, yolunu kesen tuhaf yüksek lisans öğrencisinden, bazı hayranlardan ve çocukken onu kaçırıp anneannesine götüreceğini söyleyen adamdan biliyor. Annesinin tembihiyle anneannesinin hayranlarından uzak durmaya çalışsa da bir şekilde kendini Artülke’ye ait birinin ya da bir şeyin yanında buluyor. Okul arkadaşı Ellery Finch de Prosperine’nin fanatik hayranlarından. Artülke’deki peri masalı anti kahramanlarıyla karşılaşma konusunda aynı kaderi paylaşan arkadaşlar, Alice’in annesini bulması için belirsiz bir yolculuğa çıkarlar.
“… eğer üçe kadar saydığımda trafik ışığı yeşil yanarsa annem şu köşenin ardından çıkacak. Işık yandı ama annem çıkmadı.”
“Efsunlu Koru” kitabına Althea Prosperine hakkındaki nadir kaynaklardan biri olan gazete yazısıyla başlıyoruz:
“Althea Prosperine kızını peri masallarıyla büyütüyor. Evvel zaman içinde adı Anna Parks’mış. Geçen yüzyılın ortalarında umutlarını bir bavula tıkıp Manhattan’a gelen bir alay dolusu hayalciden biriymiş. Sonra da kayıplara karışmış. Sonra da geri dönmüş ve tuhaf bir şöhret edinmiş çünkü şanı belli yerlerden bakınca parıldıyormuş, başka yerlerden bakıncaysa kapkaraymış. Şimdiyse yine gitmiş, derin, karanlık bir korudaki burçlu bir eve kaçmış, (…)
“Artülke’nin Kraliçesi,” Vanity Fair, 1987”
Efsunlu Koru: Bu Dünya ile Peri Masalları Arasındaki Ürkütücü Geçiş Kapısı
“Efsunlu Koru” uzun zamandır okuduğum en düğüm dolu kitaptı. Kaç kere, “İşte şimdi bittik,” dediğimi hatırlamıyorum. Kendimi de aralarına katarak. Kahramanlarımızın peşinden gelen, hatta kimi zaman yanlarında yürüyen kötü talihi yanı başımda hissettim. Alice on yedi yaşında, henüz kurulu düzene geçmiş tedirgin bir genç. Hayatı, dünyada ait olduğu tek yer olan annesiyle yollarda geçiyor. Nihayet bir gün gelen bir mektupla annesi Ella, Alice’e bir evleri olacağını söylüyor. Kötü talihin kokusu bir an için silindi sanıyorlar. Efsunlu Koru, bu dünya ile peri masalları arasındaki ürkütücü geçiş kapısı. Kendilerini bir şekilde orada buluyorlar. Artülke, Prosperine’nin hünerli, belki de tehdit altındaki, hakkında birçok teori var, kaleminden çıkan bir kitap. Onun kodlarda dolu olduğunu söyleyen hayranlarının yanı sıra, bazı güçlerin bunları Prosperine’ye yazdırdığını söyleyenler de çıkıyor.
“… sonra da Althea’nın kitabı elime geçti. Ve kusursuzdu. İçinde ders filan yoktu. Sadece şu güzelim büyünün dokunduğu, içinde korkunç şeyler yaşanan amansız, korkunç bir dünya vardı. Üç sihirli bir rakam değildi ve hiçbir şey de yüce bir amaç için gerçekleşmiyordu ya da adalete benzeyen bir şeylerin yerini bulduğu filan da yoktu. O olaylar kuralı olmayan ve kuralı olsun istemeyen bir yerde gerçekleşiyordu.”
Dünyadakiler mi Peri Masallarına Konu Olur Yoksa Peri Masallarındaki Anti Kahramanlar mı Dünyaya Sızar?
Peri Masalları’nın anti kahramanlarını sokakta, otoban kenarında ya da bir kafede görmek hiçbirimizin hoşuna gitmez. Alice ve Ellery Finch de olmadık zamanlarda karşılaştıkları Artülke’den kişiler karşısında yer yer savunmasız kalıyorlar.
Ellery Finch Artülke’deki İki-Kere-Katledilen Katherine’i elindeki kafesteki kuşu bırakıp bir adamın ensesine saldırmasına izin verdiğinde şöyle diyor:
“O bir kuş kafesi. İki-Kere-Katledilen Katherine’in hep taşıdığı şey. İşte bu o. Bu Artülke’nin ta kendisi.”
Üç-Kere-Alice isimli masalda ise gerçek insanların mı masala, masalların mı gerçek insanlara seslendiğini çözemedikleri düğümle karşılaşıyoruz. Peri masalları yok edilmek için seçilmiş umutlardan besleniyor. Kötü kokulu talihin peşini bırakmadığı insanların umutları. Alice başka bir anlam çıkaramıyor.
İki arkadaş Alice’in annesi Ella’yı ararken Artülke’yi sürekli yakınlarında buluyorlar. Efsunlu Koru’nun gizemli diyarına dair karanlık karakterler karşılarına çıkıyor. Prosperine’nin peri masallarının sayfalarla sınırlı olmadığını öğrenmek Alice ve Finch için zorlu yollara girmek anlamına geliyor. Efsunlu koru bütün ürperticiliğiyle koskoca bir denizin ortasından bir nehre birkaç yüz metre uzaklıkta olan bir eve kadar birçok yerde var olmayı başarıyor.
Dileriz ki Melissa Albert’in kurguladığı üçlemenin diğer iki kitabıyla büyülenir, ürperir ve heyecanlanırız. Bu marifet dolu kitap için Albert’e ve Çınar Yayınları’na teşekkürler!
Eser hakkındaki görüşlerinizi Kayıp Rıhtım Forum’da bizlerle paylaşabilirsiniz!
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.