M. Yusuf Kaba
Tayland’ın kuzeybatısındaki dağlık bölgeler, eski zamanlardan kalma son derece ilginç insan mezarlarına ev sahipliği yapan mağaralarla dolu. Bu mezarlar genellikle birkaç metre uzunluğunda ve tek bir ağaç gövdesinden yapılmış, ahşap direklerle zemine monte edilmiş büyük ahşap tabutlardan oluşuyor.
Sayıları 40 civarını bulan mezar alanları, 2.300 ila 1.000 yıl önce Kuzey Tayland’daki Mae Hong Son eyaletinde var olmuş gizemli bir Demir Çağı kültürünün eseri.
Nature Communications dergisinde yayımlanan yeni bir çalışmada arkeologlar, beş Kütük Tabut kültür alanına gömülü 33 kişinin genetik profilini çıkardı ve atalarının izini sürerek Taş Devri sonrası Güneydoğu Asya’nın karmaşık genetik manzarasına ışık tuttular.
Tek bir birey veya tek bir alana dayalı olarak yapılmış olan önceki çalışmalar, bu kültürün güney Çin’deki Yangtze Nehri vadisinde yaşayan çiftçiler ve yerel Hòabìnhian avcı-toplayıcı toplumlarıyla ilişkili olduğunu gösteriyordu.
Tayland’daki Gizemli Tabutlar Dönemin Kültürüne Işık Tutuyor
Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü tarafından yapılan bu son çalışma, çok sayıda siteden düzinelerce bireyi incelemekle bu ilişkiye dair yeni bir bakış açısı sunuyor. Analizler, aslında çiftçi genomlarının bir kısmı Yangtze Nehri Vadisi’ne, diğer kısmı ise Sarı Nehir Vadisi’ne bağlı iki gruba ayrılabileceğini gösteriyor.
Tayland’daki Naresuan Üniversitesi’nde çalışan ve makalenin yazarları arasında yer alan biyolog Wibhu Kutanan, yaptığı açıklamada bu durumu şöyle ifade etti:
“Sonuçlarımız Neolitik sonrası Güneydoğu Asya’nın karmaşık genetik manzarasına ilişkin bir tablonun ortaya çıkmasına katkıda bulunuyor. Ancak bu çalışma [sadece] Tayland’ın kuzeybatı dağlık bölgelerindeki kireçtaşı mağaralarındaki örneklerden başarılı genetik sonuçlar sağlıyor. Ovalardaki açık hava arkeolojik alanlarından alınan örnekler üzerinde gelecekte yapılacak çalışmalar umut verici görünüyor. Eğer mümkün olursa, bunlar Güneydoğu Asya’nın genetik tarihi hakkında ek bilgiler sağlayabilir.”
Kültürel açıdan ele alınacak olduğunda bu tabutların ne gibi bir önemi olduğu bilinmiyor. “Neden bölge halkı tabutlar için böyle bir zahmete girişti?” “Bunun manevi bir sebebi mi vardı yoksa pratik kaygıların bir sonucu muydu?” gibi sorular henüz cevap bulamadı.
Çalışma, bu soruları çok derinlemesine ele almamakla beraber şunları belirtiyor:
“Tabutlar tek bir ağaçtan kesilmişti. Baş ve ayak uçlarında toplumsal inançları, merhumun durumunu, becerisini, tabutu yapanın kim olduğunu ve aile veya klan mezarlıklarını belirten çeşitli oymalar bulunuyordu.”
Bununla birlikte Güneydoğu Asya’daki diğer antik kültürlerin de benzer geleneklere sahip olduğu biliniyor. Yakın bir ülke olan Vietnam’daki 44 farklı arkeolojik alandan 170’in üzerinde tekne şeklinde tabut çıkarılmıştı ve bunların MÖ 1000’den MS 1. yüzyıla kadar bölgede yaşayan Dong Son kültürüne ait olduğu düşünülüyor.
Vietnam’da görülen bu kültürel özellikler genellikle Avrupa’daki tekne şekilli tabut gömüleriyle bir ele alınıyor. Bu uygulamada genellikle yüksek sosyal statüye veya savaşçı kimlik bilgilerine sahip olan kişiler sanki ahiret hayatına uzanan uzun bir yolculuğa giden bir geminin gövdesinde dinlenmeye bırakılmış gibidir.
Yeni çalışmanın gösterdiği gibi 2.000 yıl önce Güneydoğu Asya’da çok büyük göçler ve kaynaşmalar meydana geldi. Bu karşılıklı bağlantı göz önüne alındığında, aktarılanın yalnızca genetik bilgi değil, aynı zamanda kültürel bilgi olması şaşırtıcı değil.
Peki siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı Kayıp Rıhtım Forum’da paylaşabilir, daha fazlası için bizleri Google News’ten takip edebilirsiniz.
Kaynak: IFL Science
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.