Konuk Yazar
“Kübra”yı yazmaya 2017 sonbaharında başladım. Bir yıl kadar yavaş ilerledim, 2019 başlarında hızlandım ve yılın sonlarına doğru bitirdim. Düzeltme sürecinin ardından 2020 Şubat’ında yayımlandı.
Fikrin aklıma nerede geldiğini çok iyi hatırlıyorum. İlk kitabım Sıcak Kafa’yı da yayınlayan April’in ofisine uğramıştım. Kitap üzerine ve muhtemelen başka şeyler üzerine sohbet etmiştik. Tam olarak neler konuştuğumuzu hatırlamıyorum ama bir fikir filizlenmeye başlamıştı o sırada. Oradan dönüşte, metrodan çıkmış eve yürürken, hâlâ aklımda konuştuğumuz şeyler dönüyordu ve Kübra ismiyle birlikte hikâyenin ana hatları kafamda beliriverdi. Hemen o anda bunun ikinci kitabım olacağını anladım ve acayip bir heyecana kapıldım. Hem Sıcak Kafa’nın açtığı konuda biraz daha derine inme şansı verecekti, hem de tümüyle farklı bir hikâyeydi.
Yaşayan bilir, ikinci kitabın özel bir zorluğu vardır. Özellikle de ilk kitabınız belli bir başarı kazanmışsa… Sıcak Kafa, Kasım 2016’da yayımlandı. Yüksek satış rakamlarına ulaşmasa da çok olumlu eleştiriler aldı. 2017’de FABİSAD tarafından verilen Gio Ödüllerinde, iki yılda bir verilen en iyi roman ödülünü kazanması ile bilinirliği arttı ve edebi çevrelerde kabul gördü. Dolayısıyla ikinci ve sonraki kitaplar için beklentiyi yükseltti.
Sıcak Kafa’nın özgün ve parlak bir fikirden yola çıkarak yazılmış olması durumu daha da güçleştiriyordu, bir daha bu kadar iyi bir fikir bulamayabileceğim korkusuna kapılmıştım. Tabii iyi bir kitap yazmak için çok özel ve özgün bir fikir bulmak şart değil, hatta sürükleyici bir olay örgüsü kurgulamak dahi gerekmiyor, önemli olan nasıl anlattığınız ve nerelere dokunabildiğinizdir daha çok. Birçok büyük romanda olup biten pek bir şey yoktur. Ama iyi bir hikâye fikri de fena bir şey değildir. Okuyucunun dikkatini çeker öncelikle. Yazara da kitabı yazıp bitirme motivasyonu verir, ki benim için daha önemli olan buydu. O yüzden Kübra’nın hikâyesi kafamda belirdiğinde heyecanlandım, çünkü Sıcak Kafa’dakinden aşağı kalmayan bir fikir bulduğumu fark etmiştim.
Doğru Tarzı Bulmak
Ama çözülmesi gereken tek sorun bu değildi. Kübra, konu itibarıyla Sıcak Kafa’yla ortak bir izleği sürdürecek olsa da, biçimsel açıdan farklılıklar taşımak zorundaydı. En önemlisi de birinci kişi anlatımından üçüncü kişiye geçmekti. Birinci kişi anlatımını hep daha konforlu bulmuşumdur. Hem anlatıcının kimliğiyle ilgili problemi çözdüğü için, hem de olay akışına bir karakterin iç dünyasından bakmanın, daha fazla derinleşme imkânı vermesi yüzünden.
Ancak Kübra iki paralel hikâye anlatacaktı, o yüzden klasik anlamda birinci kişi anlatımını kullanma imkânı yoktu. Birden çok birinci kişi gibi tekniklere de pek sıcak değildim. O yüzden doğru tarzı ve tonu bulmak biraz zorluydu. Sadece olay aktaran bir anlatıcı yeterli olmayacaktı, çünkü okuyucuyu düşünmeye zorladığım meselelerde beyan etmek istediğim, diyaloglara ya da karakterlerin düşüncelerine yedirmemin de mümkün olmadığı fikirler vardı. Anlatıcıyı bir karakter gibi hikâyenin içine katmak da istemiyordum, bütün bunların hayal ürünü olduğunu okuyucunun gözüne sokmak gibi olacaktı bu. Sonunda ikisinin sınırında yürüyen bir tarz geliştirdim. Belli bir yabancılaştırma dozunda karar kıldım daha doğrusu, okuyucunun tadını kaçırmayacak ama anlatıcı kendi fikrini beyan etmek için araya girdiğinde de yadırgama yaratmayacak ince bir çizgide gitmeye çalıştım.
Kitap ilerledikçe birleşecek iki paralel hikâye olması, olay örgüsünü kurgulamayı da karmaşık hale getiriyordu. Bunun için Sıcak Kafa’yı yazarken pek ihtiyaç duymadığım yöntemler geliştirmek durumunda kaldım. Kocaman kağıtlar alıp, zaman çizgilerini, karakterlerin ilişki şemalarını falan çizdim. Defter üzerine defter doldurdum. Hatta daha önce hiç yapmadığım bir şey yaptım; diğer bütün işlere ara verip, iki ayımı kitaba yoğunlaşmaya ayırdım.
Sonuçta, ikinci kitap macerasında biraz zor ve riskli yolu seçip, ilkinden tematik izlek açısından kopuk olmayan, ama tarz, biçim ve boyut açısından oldukça farklı bir şey yazmış oldum. Gelen tepkilerden, aldığım riskin karşılığını gördüğümü görüyorum, bu da son derece mutluluk verici.
Afşin Kum
Esere dair görüşlerinizi Kayıp Rıhtım Forum üzerinden bizimle paylaşabilirsiniz.
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.