Patrick Rothfuss’tan Kralkatili 3. Kitap Yorumu: “Önemsemeseydim Çoktan Elinizdeydi”

Patrick Rothfuss, Kralkatili Güncesi 3. kitabı The Doors of Stone (Taş Kapılar) hakkında yeni ve samimi açıklamalarda bulundu.

Patrick Rothfuss’un serinin ilk kitabı olan Rüzgarın Adı’nı yayımlayıp fantastik edebiyata yeni bir soluk getirmesinin üzerinden 14 yıl geçti. O zamanki plana göre 2009’da yayınlanması planlanan 3. kitap The Doors of Stone (Taş Kapılar), hâlâ ufukta gözükmüyor. Kitapla ilgili yetkili bir ağızdan gelen en son haber Rothfuss’un editöründendi ve kitaptan tek bir kelime bile okumadığını belirtiyordu.

Güzel haberler ise nihayet gelmeye başladı. Kralkatili Güncesi’nin yazarı geçen yıllarda kitapla ilgili sorulara agresifçe yanıt veren tutumunu değiştirmiş gibi görünüyor. Canlı yayında okurların sorularını yanıtlayan Rothfuss, merak edilen asıl meseleyi ise yine es geçiyor. Evet, 3. kitabın çıkış tarihini hâlâ bilmiyoruz.

Patrick Rothfuss kitaplarının geçmişi ve geleceğiyle ilgili verdiği cevapları sizin için çevirdik.

Patrick Rothfuss Kralkatili 3. Kitap Hakkında “The Doors of Stone” Konuştu

Ön okurlarının kitaba tepkisi nasıldı?

Ön okura göre değişiyor. Bazıları beğendi, bazıları beğenmedi. Kimisi şaşırdı, kimisi şaşırmadı. Şaşıranlar da farklı şeylere şaşırdı.

Kitabı revize ederken eklediklerinin büyüklüğünü göz önüne alırsak, serinin dördüncü kitaba uzama ihtimali var mı?

Hayır. Yok.

Neden Revenge of the Sith’te General Grievous’u görmedik?

Çok güzel soru. Cevap mercii ben değilim.

Serinin sonunun baştan beri hazır olduğunu söylemiştin. O son değişti mi?

Hayır.

Yeni fikirler yazım sürecini uzatıyor mu?

Hayır. Sorun şu, bütün hikâyeyi yazdım. Sonra ilk parçasının üzerinde detaylıca çalışmaya başladım. Yıllarca. 2002’de bir ajansla anlaşmıştım. 2006’da o ilk parça Rüzgarın Adı oldu. 4 yıl boyunca çalıştım. Yayıncıya sattıktan sonra da Bilge Adamın Korkusu üzerinde çalışmaya başladım. Bir ton sorun vardı çünkü ilk kitapla uyumlu değildi. Bir sürü değişiklik yapmıştım, karakterler ekleyip yeni hikâyeler anlatmıştım. Onları bağlamam gerekiyordu. Ayrıca daha iyi bir yazar olmuştum. Bir şey değiştirmediğim parçaları bile tekrar yazdım. Şimdi de, 3. kitaba geldik. Bu hikâyenin üçüncü kısmını oluşturan metin, 1998’de yazıldı. Çok uzun süre önce. O zaman iyi bir yazar değildim. İyi olan kısımları bile hikâyeyi geliştirdiğim için ilk iki kitapta anlattıklarımla uyuşmuyor.

Üçüncü kitapla ilgili en sevdiğin kısım ne?

Şu an bir parçasını revize ediyorum. “Uyuyan höyük krallarından prensesler çaldım.” hikâyesini. O kısmı çok seviyorum. İyi ama yine de üstünde çalışıyorum, cilalıyorum.

Bir roman yazdım. Birkaç kişiye okuttum. Dönüşler pozitif değildi. Senin ön okurlarla ilişkin nasıl? Geribildirimlere göre değişiklikler yapıyor musun?

Rüzgarın Adı’nı yazmaya yayımlanmasından 14 yıl önce başladım. O zamanlar okuyan insanların tepkileri hiç iyi değildi. Neden? Kitap yazmayı bilmiyordum çünkü. Havalı karakterler ve güzel sahneler yazabiliyordum ama kitap yazmak bundan ibaret değil ki.

Çıktı alıp insanlara veriyordum ve bir iki hafta sonra sorduğumda, “Çok meşguldüm, bakamadım hiç,” diyorlardı. Belki gerçekten meşgullerdi ama bence bir denediler ve hiç beğenmediler. Kim arkadaşıyla oturup, “Evet okudum biraz, hiç iyi değil. Çok sıkıcıydı, 20 sayfa dayanabildim,” demek ister ki? Bir yerden sonra kitabı revize etmeye başladım ve insanlara revize önerileri vermelerini istedim. Böyle olunca çok daha fazla geri bildirim almaya başladım. Kitabın başlangıcı bile ilk taslakta bambaşkaydı. Çerçeve hikâye yoktu. İlk satır, “Benim adım Kvothe,” cümlesiydi. Kitapta Auri bile yoktu. Üniversite’ye gidiyordu, “Ben, çok zekiyim beni alın,” diyordu. Hocalar da, “Vay be bizden daha zekisin, al sana para,” diye cevap veriyordu.

Okurların beklentisine tepkin nasıl?

Çok terapi gördüm. Daha da göreceğim. İlk yazdığımda yayımlanması için baskı olmayan bir hikâye üzerinde çalışıyordum. Sonra birden, “Hey Pat bak, milyonlarca insan senden nefret ediyor çünkü kitabı tamamlamadı,” oldu.

Hoş bir his değil yani. Kitabı bitirmeyi kesinlikle önemsiyorum. Yani, önemsemeseydim çoktan elinizde olurdu. Ne olursa olsun kitabı alacaksınız çünkü hikâyenin nasıl bittiğini öğrenmek istiyorsunuz. Benimse kitabımı seven, kendileri için önemli olduğunu söyleyen, vücutlarına dövme yaptıran, çocuklarına benim karakterlerimin ismini veren insanlara bir borcum var. Kitabı seven herkese güzel bir şey okutma borcum var.

Dördüncü bir kitap yazmayı düşünür müsün?

Dördüncü kitap şimdiden var. Bu üçleme kendi içinde bir bütün ama dünyayı onlarca kitap yazacağım kadar büyük yaptım.

Sessizliğin Müziği’ni yazmak üçüncü kitap sürecini nasıl etkiledi? Yeni yan hikâyeler yazacak mısın?

Çok fazla karakter hakkında anlatmak istediğim çok fazla hikâye var. Sessizliğin Müziği bir antoloji için hazırladığım bir kısa öyküydü ve bambaşka bir şeye dönüştü. Bir şeyi çok iyi öğrendim: Bir konuda ilham geldiyse hemen yazmam gerekiyor. Yoksa bütün öykü sonsuza kadar yok olur. Oldu da. Eğer birden gelen istekle oturup yazsaydım şimdi en az bir tane daha kitap çıkmış olurdu. Üçüncü kitap değil ama aynı dünyada geçen başka bir kitap. Bunun yerine yeni hikâyenin taslağını yarılamışken, “Hayır olmaz, üçüncü kitaba odaklanmam lazım, işimi yapmam lazım,” diyorum. Bunu demezsem de, biri bitince diğeri başlayan onlarca yan hikâye fikriyle uğraşmam ihtimali doğacak. Dengeyi tutturmak çok zor.

---

Patrick Rothfuss tarafından gösterilen bu yeni ve okurlara karşı açık tutum sizce güzel bir haber mi? Yoksa daha bekleyecek uzun yıllarımız olduğunun işareti mi? The Doors of Stone’dan beklentileriniz neler? Yorumlarınızı Kayıp Rıhtım Forum’da bekliyoruz.

Kaynak: Youtube