Konuk Yazar
The Book of Eli filmini izlediğim zamandan bu yana distopik bir evren fikri hep kafamda canlanıyordu. Ancak ağırlıklı olarak polisiye yazdığım için ya ikinci plana atıyordum ya da başlamak gözümde büyüyordu. Uyku kavramını ise, 2014 yılında basılan Kaçak romanımda rüya kontrolleri teması ile ele aldığım için; asıl kafamı kurcalayan hep uykusuzluk motifi oluyordu.
Bir korku sineması eleştirmeni olan eşime aklımda olan uyuyamama konusunda bir salgının başladığı, insanların vücut dirençlerini kaybetmeden hiç uyuyamadıkları bir kıyamet senaryosu fikrimden bahsettim. İlginç bir şekilde, bu fikrin onun hoşuna gitmesi üzerine bana geriye oturup sadece kitabı yazmak kalmıştı.
İşin en zor kısmının bu olduğunu düşünüyorsunuz, ancak yanlış.
Yazmak, sorun değildi. Ancak bu sefer, diğer romanlarımdan biraz farklı olmasını istiyordum. Bilenler bilir elbet, polisiyede de hiçbir zaman “Adam öldürüldü, olay yerine intikal edildi, deliller toplanıp tanıklarla konuşuldu, cinayet çözüldü ve işte mutlu son” temasını tercih etmemişimdir. Korku ve gerilim soslu bir distopya yazmaya niyetlendiğim zaman da sadece sol kulağı sağ elle göstermek içime sinmeyecekti.
Ezelden beridir meraklısı olduğum mitleri incelemeye başladım bunun üzerine. Hikâyeyi, dalları birkaç farklı gökyüzüne dokunan ama kökü tek olan bir mite dayandırmak istiyordum. Bunu bulmak da zor olmadı, sadece hikâyedeki unsurlar bu doğrultuda ilerlemeliydi.
İlk kez bir şeyler yazmaya başladığım dönemden bu yana yazmak, benim için tıpkı bir nehirde yüzmek gibi.
Kendinizi suya bıraktığınız zaman ilerleyeceğiniz doğrultu, akış rutin olduğu müddetçe bellidir. Bitiş noktası da bellidir. Eğer kendiniz mücadele ederek bitiş anından önce kıyıya çıkmak istiyorsanız o ayrı. Ancak sona kadar gitmediğiniz sürece bu, tam bir hikâye olmaz sanırım?
Yüzerken, ne kadar güçlü kulaç atarsanız o kadar hızlı ilerlersiniz. Oysa her tarafı ağaçlar ve envai çeşit tropikal canlıyla dolu bir nehirde yüzüyorsanız hızlı ilerlemenizin pek bir manası yok. Tadını çıkarmaya bakmalısınız.
Uykusuzlar İçin Hayatta Kalma Rehberi, bu minvalde baktığım zaman yazarken en çok tadını çıkardığım kitaplarımdan birisi oldu. Kafamda temellendirdiğim alt metinleri, hikâyeye adapte ederken yeni karakterler ve yeni olaylar belirdi. Sonu hep aklımdaydı, ancak nehrin bitişine ulaşırken görülecek manzara Bob Ross’un tabloları gibi sürekli yeniliklerle karşılaştı.
Tabii, bu süreç nihayete erdiğinde birkaç teşekkür gerekir. İlk aşamasından, son aşamasına kadar bu hikâyenin içinde yer alan ve hatta bu yetmiyormuş gibi romanımın editörlüğünü üstlenen eşim Gizem Şimşek Kaya’ya, kısacık sürede yayın takvimine alıp kapak çalışmasını gerçekleştiren ve internet siparişlerinde uyku bandı hediye edilmesi fikrimi sahiplenerek bunu hayata geçiren yayıncım Mehmet Ali Erdem’e, kitap fuarında gösterdikleri ilgiyle ‘Uykusuzlar İçin Hayatta Kalma Rehberi’nin yayınevim Kent Kitap’ın fuarın en çok satan üç romanının arasına yerleşmesini sağlayan okuyuculara teşekkürler.
Malcolm X’in de dediği gibi, “Bütün uyuyanları uyandırmaya, tek bir uyanık yeter”. Siz de uyanmaya hazırsanız, Uykusuzlar İçin Hayatta Kalma Rehberi sizi uykusuzluk salgınının üçüncü gününde İstanbul’da tekinsiz bir gece yürüyüşüne davet ediyor.
Alper Kaya
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.