Hakan Tunç
Uranüs’ün uyduları yaşam konusunda beklenenden daha şanslı olabilir. Buz devi gezegenin bir veya daha fazla uydusunun yüzeyinin altında bir okyanus bulundurma ihtimali mevcut ve bu da onu Güneş Sistemi’ndeki yaşam için uygun yerler listesine ekleyebilir.
37 yıl önce Uranüs’ün yakınından geçen Voyager 2, gökbilimcileri şaşırtan radyasyon verileri göndermişti. Yeni bir makale, bu verilerin buz devinin uydularından birinden kaçan su moleküllerine bağlı olabileceğini ortaya koyuyor. Yani bu durum, gezegenin uydularının en az birinde bir okyanusun varlığına ve dolayısıyla yaşam olasılığına işaret edebilir. Yeni keşif, sondaj yapmaya gerek kalmadan bu sulardan örnek alma olasılığını da beraberinde getirebilir.
Uranüs’ün uyduları, diğer gaz devlerinin uydularına kıyasla oldukça küçük; en büyüğü sadece 1.580 kilometre genişliğindedir. Jüpiter ve Satürn’ün uydularının aldığı kapsamlı uzay araştırmaları veya Neptün’ün dev ayı Triton’un ayırt edici özellikleri kadar belirgin olmadıkları için yeterince dikkat çekmediler. Ancak, bu durum yakın gelecekte değişebilir.
Son zamanlarda araştırmacılar, Voyager 2 radyasyon verilerini tekrar analiz ettiler ve kaynağın enerjik parçacıklardan oluşan bir grup olduğunu ileri sürdüler. Bu parçacıkların bir zamanlar su buharı olabileceği düşünülüyor.
Uranüs Uyduları Yaşam için Gerekli Suya Sahip Olabilir
Çalışmanın başyazarı Johns Hopkins Uygulamalı Fizik Laboratuvarı’ndan Dr. Ian Cohen yaptığı açıklamada, “İlginç olan bu parçacıkların Uranüs’ün manyetik ekvatoru yakınlarında son derece sınırlı kalmasıydı,” dedi. Voyager 2 gözlemlerine dayanarak, parçacıkların Ariel ve Miranda arasındaki bölgede sınırlı olduğu görülüyor. Bu bölge, Uranüs’ün daha büyük iç uydularının en içteki ikilisidir.
Böyle bir yoğunlaşma, parçacıkların Uranüs’ün garip bir şekilde eğilmiş manyetosferinin kuyruğundan kaynaklandığı şeklindeki ilk açıklama ile tutarsızdır.
Satürn’ün uydusu Enceladus’ta su buharı salan gayzerlerin keşfi, bir iç okyanusun varlığına işaret ediyor. Aynı şekilde, Europa’nın da benzer bir iç okyanusu olabileceği düşünülüyor. Bu nedenle, Uranüs’ün kalın buz tabakası altında bir iç okyanusa sahip olabilecek bir uydusunun varlığı ve bu okyanusu ısıtan bir kaynağı olması mantıklı görünüyor. Ayrıca Enceladus Satürn’ün E halkasının önemli bir bölümünü oluşturacak kadar su molekülü salabiliyorsa, Uranüs’ün uydularından birinin enerjik parçacıkların varlığını açıklamaya yardımcı olabileceği anlamına geliyor.
Uranüs Uydularının Yaşama Elverişli Olduğunu Kanıtlamak için Daha Fazla Veri Gerekiyor
Bununla birlikte hayal kırıklığı yaratan bir açıklama da var; parçacıkların bir uydu yüzeyindeki buzun püskürtülmesinin sonucu olduğu. Bu püskürtme, güneş rüzgarı gibi kaynaklardan gelen yüksek enerjili parçacıkların atmosferi olmayan bir nesnenin yüzeyine çarpmasıyla oluşur ve diğer parçacıkları serbest bırakır.
Sıçramanın benzer boyutlardaki üç uydudan neden sadece Ariel ve Miranda’da oluştuğu hâlâ açıklanmadı, ancak Cohen bu durumun gayzer hipotezi kadar mantıklı olduğunu kabul ediyor.
“Şu anda, biri veya her ikisi olabilir, yaklaşık olarak 50-50.”
Cohen sadece Voyager 2’nin topladığı verileri kullanarak bu soruyu ya da sadece bir aysa hangi ayın sorumlu olduğu gibi konuları muhtemelen çözemeyeceklerini kabul ediyor. Çünkü söz konusu karşılaşma çok kısa sürmüştü ve ekipman da bilim insanlarına ihtiyaçları olanı söyleyemeyecek kadar ilkeldi.
Bu durum, geçen ay açıklanan Uranüs görevinin NASA’nın öncelik listesinin en başına yerleşmesinin bir başka nedeni daha olduğu anlamına geliyor.
Uranüs’ün uydularında yaşam ya da yaşama elverişli bir ortam olma ihtimali hakkında sizler ne düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı Kayıp Rıhtım Forum üzerinden bizlerle paylaşabilir, ayrıca tüm içeriklerimizden anında haberdar olmak adına bizi Google Haberler üzerinden takip edebilirsiniz.
Kaynak: IFL Science
Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.